ders verici hikayeler

profesör elinde bir fare ve kutu ile salona girdi. öğrencilerin şaşkın bakışları arasında fareyi kutunun içine koydu ve kutuyu kapattı. salona dönerek: “bu kutuya iki gün kimse dokunmasın!” dedi ve salondan çıkıp gitti. salondaki öğrenciler olaya bir anlam verememişlerdi. ne olacağını merak ederek iki gün beklediler. iki gün sonunda profesör salona girdi ve kutuya yaklaşarak açtı. kutunun içindeki fare ölmüştü. sınıfa dönerek farenin neden ölmüş olabileceğini sordu. – havasızlıktan… – açlıktan… – susuzluktan… her öğrenci olabilecek ihtimalleri saymıştı. profesör kutuyu havaya kaldırıp içini öğrencilere gösterdi. kutunun her tarafı kemirilmiş vaziyette idi. – görüyorsunuz değil mi? fare anlaşılan çıkmak için çok mücadele etmiş. bunu kutunun içindeki vaziyetten anlıyoruz. şu var ki fareyi sizin dediğiniz gibi ne havasızlık nede açlık öldürdü. fareyi asıl kararsizlik öldürdü! fare kutunun her yerini parçalayıp çıkacağına sadece bir köşesini parçalasaydı ve bunda da kararlı olsaydı çıkıp kurtulacaktı. hayatta zaman zaman kararsızlığa düşeriz. “o mu, bu mu?” derken bizim için en kıymetli varlık olan zamanı tüketmiş buluruz kendimizi. hedeflerimizi çok iyi belirlemeliyiz. hayat kararsızlık içersinde yüzecek kadar uzun değil. “iradesi kuvvetli insanlar, en dayanılmaz şartlar altında dahi başarıya ulaşabilirler.” milton