bazı zamanlar geçmiş geliyor aklıma, takılıp kalıyorum. içimde anlatamadığım, atlatamadığım bazı şeyler var. ne kadar 'aman, geçti gitti işte.' desem bile geçmeyen izler, yaralar var. ben hiç kimseye derdimi anlatamadım, annem de dahil. hep anlatacağım zaman susmak zorunda kaldım. çünkü hep beni dalgaya alacaklar, umursamayacaklar diye hep geri adım attım, korktum. bazen öyle bunalıyorum ki çığlık atasım, 'artık beni biraz dinleme zamanı geldi.' deyip, her şeyi ortaya paldur küldür dökesim var. ama bunu yapmaya da korkuyorum, çünkü içimde söyleyemediğim o cümleler dışarıya çıkarsa eminim ki bizi parçalayacak. ve o parçaların hepsinin tek hedefi ben olacağım. yoruluyorum ben artık, bitsin istiyorum.