asosyal itiraf

uzak mesafe ilişkisi...gittikçe zorlaşıyor. çevresinde bir kız ordusu var ve ben onu koruyamıyorum, lanet olsun elimden hiçbir şey gelmiyor. hiçbiri de saygı göstermiyor. ulan sevgilisi var sevgilisi. sevgilisi olana yaklaşan yavşağa ne denir? kaşar mı? orospu mu? ne? ne yaklaşmaya çalışıyorsun işte. biri sağdan diğeri soldan geliyor, biri önden biri arkadan geliyor. çocuk kendinden uzaklaştırdıkça daha da çok geliyorlar, daha da çok rahatsız ediyorlar. ya ben ne yapayım? sürekli kızlarla yapması gereken yeni olaylar çıkıyor. ulan yap tamam benim de illa erkek arkadaşım var ama gidip de yan gözle bakmıyor ki bana. abi çıldırıyorum ya çıldırıyorum. adam kaçtıkça affedersiniz götünde dönüyorlar ya. küfür etmeyen beni ne hale soktunuz utanın lan. bokunu çıkarttılar her şeyin. ben ne yapıyorum? anca ileri seviye kıskançlık, sinir, sabah akşam ağlamak. gözümde yaş kalmadı artık, yaş yok çıkmıyor çıkmıyor. uyuyamıyorum, mide ağrısı geliyor bi de. kıskanınca, sinirlenince, üzülünce, böylesine ağlayınca vücut kaldırmıyor. midem aşırı derecede ağrıyor. dayanamıyorum. 2 sene önce sırf stres ve üzüntü yüzünden günlerce serum yedim, yine mide ağrısıydı olay. ama bu seferki 99999999 katı hatta daha fazla. ya gözünüzü seveyim uzak durun, biri var benim için özel. gözünüzü seveyim ben onun kılına zarar gelmesin diye uğraşıp kendimi yerden yere atarken, gerizekalı düşünceleriniz ve amacı dışında kullandığınız vücutlarınızı olaya alet etmeyin. her an her dk her saniye ona sevgimi itiraf ederken, fazla ilgiden bıkacak diye korkup en titiz halimle üzerine titrerken lütfen dokunmayın benim sevdiğime ya. böyle davranan kızlardan tiksiniyorum ya, lanet okumaya başlıcam neredeyse. ya gidin başkasıyla oynaşmaya çalışın. erkekler için de aynı şekilde davrananlara aynı şekilde bakıyorum. gözlerimde yaş kalmadığı için gözüm akacak neredeyse yakında kan ağlıcam diye korkuyorum. ya ben çok kötüyüm bitmiyor, geçmiyor bu korku bu acı. kalbim acıyor yeminle kalbim acıyor. dayanamaz oldum, çok acıyor. düşünsel olay fiziksele yansıyor. offff... ne yapacağımı da bilmiyorum, yardım edebilen de olmuyor kime ne diyeceksin ki zaten. bıktım bıktım... çevresindeki şu şerefsizlerden bıktım artık ya! bıktım. bıktım. bıktım... bıktım... çok özlüyorum, aşırı özlüyorum. özledikçe daha da sahipleniyorum ama elimden ne geliyor... anca sevgimi hissettiriyorum hem de ileri seviyede. başka da yapabildiğim bir şey yok, maalesef yok. var ya fark ettim de ben çok güzel seviyorum be abi, düşününce garip bir şekilde hiçbir işi beceremeyen bu insan sevebiliyor, hem de çok güzel seviyor. allah'ım sen yardım et...