köprücük kemiklerimin ortasında bir ben var. küçük, çok belirgin olmayan ama bana göre çok hoş duran bir ben. ne zaman aynanın karşısına geçip, o bene baksam aklıma şu beyit geliyor:
“bu kadar letâfet çünkü sende var
beyaz gerdanında bir de ben gerek”
o an mutlu oluyorum. inceden hoşuma gidiyor. canım benim.