asosyal itiraf

birkaç gündür moralim bir hayli bozuk. depresif depresif geziniyor, saçma sapan şarkılara içerliyorum. bugün tam bunalıma girmeye karar vermiştim ki, arkadaşlarım buluşmak istedi. baktım ki biraz daha iyi gibiyim, gitmesinler diye yemek ısmarladım. yalnızlıktan para ile arkadaş bulmaya çalıştım, gerçekten acı. saatlerce konuştum, el mahkum dinlediler. kasada istedikleri parayı duyunca önceki acımı kalbime gönüp otobüse para vermemek için gece vakti buz gibi havada yürüyerek eve geldim. acı acıyı doğuruyor arkadaşlar. fütursuzca bonkör davranmayın. :/