"korkma ben varım" adlı kitabı okuyanlar bilir. müntekim'in şebnem'e yazdığı mektuplar var. mektupları ne zaman okusam "vay be!" derdim. güzel sevdi müntekim. neyse, hala arada okurum mektupları. kitabı elime alınca istemsiz olarak 294. sayfayı açıyorum yani. her bir cümle tek tek yer ediniyor hafızamda. bazen gülümsüyorum, bazen gözlerim doluyor. bugün yine elime aldım kitabı. her bir mektubu okudum. ağzımdan çıkanı kulaklarım çok net duydu, duymalıydı. sonra bir an müntekim gibi hissettiğimi fark ettim. kendimi müntekim yerine koymuşum ve "şebnem" diye başlayan cümleler beni çok farklı diyarlar götürmüş.
şuan zihnimde yankılanıyor her bir cümle. önceden gülümseyerek koyardım kitabı baş ucuma. şimdi karşımda dertli dertli bakışıyoruz kitabımla. hayat ne garip.
3
yine gülümseyeceksin ama. hemde bu seferki gülümsemen eskisinden daha güzel, daha umutlu olacak. :) - daniel guiza 11.02.2017 16:02:05 |#3074217
4
inşallah. :) bu güzel ve umutlu günler ikimiz içinde çabuk gelmeli. :) - nisyan 11.02.2017 16:08:55 |#3074619
3
çabuk değil ama fazla bekletmeden gelsin dimi. :) - daniel guiza 11.02.2017 16:10:42 |#3074877