sökülmeye değecek kadar kalmadı bir şey,
birşeyleri arama hala içimde,
ve
sökülmeye değmeyecek kadar fazlasın tenimde...
kalbimi merak ediyorsan çalışıyor mu diye,
merak etme , ölmüyorum, ölemiyorum...
susup ağzımı kapasam,
kokun yüzünden burnumu tıkasam yine nefes alıyorsun.
derimi söküyorum üzerimden yine aynı, yaşıyorsun...
bunu anlatıyorum herkese, soruyorum ne yapmalıyım?
anı yaşa diyorlar!
küfür gibi geliyor suratıma gülücükleri,
sonra anı yaşamaya başlıyorum,
o an'dan başlıyorum ilk,
ayrıldığımız o an'dan..
yeniden yaşıyorum gidişini,
yeniden izliyorum...
saçlarının savruluşunu izlemenin,
acı vereceğini bilirim annemden...
bu yüzden,
yine gözlerimi kapatıyorum,susuyorum, burnumu tıkıyorum..
kandırıyorum herkesi yine kanıyor burnum diye!
ve gözlerimi kapatıyorum,
nefes alacak yerin kalmıyor ölüyorsun...
oysa,
içimde öl istemedim,
benim için de, öl istedim biraz...
ve sana hayatım deme sebebini geçte olsa anladım,
sen hiç,
istediğim gibi gitmiyorsun...
artık;
ben adamı gözünden tanırım,
görmüşlüğü varsa seni...