artık öyle bir duruma geldim ki, insanlardan ölümüne nefret ediyorum. etrafımdaki insanlara bir kötülük olunca, tarifsiz bir mutluluk yaşıyorum. televizyondaki haberlerde sağda solda patlayan bombalar ve ölen insanlara nedense üzülemiyorum. televizyonlarda kadın cinayetleri haberlerinde, ölen kadınları görünce ''muhakkak vardır bir sebebi'' diyorum. dolmuşta yaşlılara yer vermiyorum. devamlı yardım yaptığım, yardım kuruluşuna artık yardımı da kestim. havalar soğuk eskiden mahalledeki kedileri dükkana alır ısınmalarını sağlardım, artık onu da yapmıyorum. beni anlıyor musun sözlük. neden böyle oldum bilemiyorum. eskiden bu kadar duyarsız değildim, mücadeleci ruhum vardı peder. resmen vicdanım öldü.
geçenlerde çalıştığım işyerinde, bir kız geldi oturdu masaya hüngür hüngür ağladı, ve ben bir şey yapmadım. eskiden olsa yanına gider telkinde bulunur, yardım ederdim. ama bu sefer ''vardır bir sebebi, demek ki birisine bir şey yapmış cezasını çekiyor'' dedim, kendi kendime.
umarım bir şekilde düzelirim.