bugün
yenile

    asosyal itiraf

    5
    +
    -entiri.verilen_downvote
    berraklaştım. kendimce aldığım bir kararın sonucunun ağırlığı altında üzülürken birden aklıma canım ciğerim lisedeki en yakın arkadaşım geldi. üç dört aydır ne görüştük ne konuştuk her ikimiz de ağır bölümlerde okuduğumuz için fırsat olmadı. birkaç gün önce de karşılıklı özür diledik, bu hafta görüşme planı yaptık. neden bilmiyorum hüngür hüngür ağlarken aklıma o geldi ve ekşi sözlük hesabına bakayım hem kafam dağılsın hem de görüşeceğim insan neler yaşıyor ne yapıyor bir fikrim olsun dedim. allah çok büyük, bazen böyle anlarda aklıma o kadar anlamlı noktalar sokuyor ki kendi ufacık derdimin ufaklığını fark edip bir kenara koyabiliyorum. kızın 41 yıllık memur olan babası son khk ile meslekten ihraç edilmiş. bu kız hayatımda tanıdığım en net atatürkçülerden birisidir, her satırı okurken içimde bir şeyler koptu. kendim tüm yaz bunun korkusunu yaşadım ve o korku bile beni ne kadar gerdi, çok sevdiğim bir insanın başına gelmiş ; kim bilir ne haldedir? yine utandım derdimden, boncuk boncuk döktüğüm yaşlardan. onu özlemişim de bundan ayrı düşmüşüm de bilmem ne insanların babaları hapiste, insanların babaları işten atılıyor, insanların kaç yıllık emekleri hiçe sayılıyor, insanlara ne büyük haksızlıklar ediliyor. benim babamsa çok şükür yatağında uyuyor ve pazartesi çok şükür gidebileceği bir işi var. şükür, şükür, şükür... bir kere daha ihtiyacım olan tek şeyin bu olduğunu fark ettim. inanmasam her şey o kadar zor olurdu ki, buna da şükür, çok şükür yukarıda bir yere tüm kalbimle inanıyorum.
    ... diğer entiriler ...