hayata dair iç burkan detaylar

doktorda muayene olmak için sıra beklerken sizinle beraber belki yaşıtınız giyiminden de anlaşılcak şekilde inşaat işçisi olan bir gencin gelmesi ve sıkıntılı şekilde etrafta gezinmesi ve sonra tam da siz muayene olurken içeri girerek durumunu umutsuzca ve sözünün kesileceğini, reddedileceğine inanmış şekilde çok hızlı şekilde izah etmesi : "x yerde çalışıyorum, bir tek bugun izin alabildim. randevuyu bilemedim. işten bir daha izin alamam. gözümün altında yaralar çıkıyor doktor bey lütfen ilgilenebilir misiniz" doktorun vicdanlı çıkarak sesini yükseltmeden bilgisayarlı sistem yüzünden arada bakamayacağını ama herkes bittikten sonra bakabileceğini söyleyerek ve bir jest göstererek ona damga bastığı kağıdı uzattı. ben saatler sonra sonuç göstermek için geldim, hala orda ayakta bekliyordu herkesin işini bitirmesini ve sıranın ona gelmesini. o anda hayattan ve kendimden soğudum. ne dertler ne tasalar.. yaşıtım insan ne koşullarda çalışıyor, gözlerinden de belli bir ricada bulunmaya, bir derdini anlatmaya mecali yok, kıymet görmeyi hak etmediğini nasıl da içselleştirmiş.