zülfü livaneli'nin bu yıl çıkan yeni kitabı. "merhamet zulmün merhemi olamaz!" ifadesiyle karşımıza çıkan kitap, istanbul'da gazeteci olan ibrahim'in çocukluk arkadaşı olan hüseyin'in ölüm haberi üzerine mardin'e gitmesini ve orada karşılaştıklarını anlatmaktadır. kitapta
ezidilik hakkında, ışid zulmü hakkında, ortadoğu hakkında, mülteci sorunu hakkında,
islamofobilik hakkında bilgiler veriyor. kitabı dün almıştım. en çok satılanlar listesinde birinci sıradaydı. bugün bitirdim, bir solukta okunabilecek bir kitap.
zülfü livaneli'nin kitap hakkında bir programdaki konuşması.
link
---
spoiler ---
"harese nedir, bilir misin oğlum? arapça eski bir kelimedir. bildiğin o hırs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiştir. harese şudur evladım: develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür de yürür: o kadar dayanıklıdır yani. ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar. keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve. bunun adı haresedir. demin de söyledim, hırs, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir. bütün ortadoğu'nun adeti budur, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. kendi kanının tadından sarhoş olur." -kitabın girişinden, ve kitabın özeti olabilecek tek şey-
"beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın artık anne!"
"ben bir insandım."
---
spoiler ---