bu gün işten ayrılan arkadaşı uğurlamak için bar cafe tarzı bir yerde toplanıldı, bende en son katılandım. işten çıkıp gittim. 10-12 kişi falan vardı masamız, gelince selam verdim arkadaşın yanına oturdum. napıyon nediyon klasik sözlerden sonra bir şeyin farkına vardım. herkesin sanki masada bile bi eşi var, bi grubu var herkes bir biri ile muhabbet sohbet içinde bende konuşulanlara kulak asıyorum, bi ona bi buna bakıp gülümsemeye çalışıyorum. belki bir kaç kez konuşuyorum, onda da muhattap olduğum kişi başka birinden bir şey duyup anlatmamı yarıda bırakıp ona geçiyor. eskiden bunu hiç kafama takmazdım fakat bu gün eve dönüşte bi oturdum düşündüm. ben mi salağım arkadaş edinemiyorum, iyice köreldim bu konuda. yoksa çevremdeki insanlar mı iyi seçim değil bilemiyorum. son 3 senedir böyle bir durum var ve 1. seçeneğe daha yakın buluyor gibi hissiyat içindeyim. çok boktan.
1
bu gece senin icin yakiyoruz agabey . sozluk, bulusma ayarlansin bi tane. bulusalim bu agabeyle. ona sorunun onda olmadigini, ortamin yanlis oldugunu gosterelim - lazkopat 04.02.2017 01:57:41 |#2915336