başlığı görünce sinirden kulaklarımdan duman çıktı. 4 5 sene önce platonik olduğum bi çocuk vardı aslında ilk başlarda karşılıklı gibiydi her şey ama değilmiş baya baya ego kasıyo umrunda değilim :d neyse aynı okuldayız görünce de unutmak imkansız oluyo, bi gün bi mesaj geldi bundan yarın gözlerine bakıp bişi söylicem dedi, soruyorum size böyle bi mesajdan ne anlarsınız siz umutlanmaz mısınız ? e ben umutlandım mutluluktan ağlaya ağlaya en yakın arkadaşımı aradım anlattım, sonraki gün okulda heyecanla bekliyoz. geldi yalnız olabilceğimiz bi yere gidelim dedi tamam dedim. gittik yüzümü ellerinin arasına aldı gözlerime baktı ve dedi ki; gözlerin çok koyu kahverengi. ulan senin ananı sikerim allah belanı versin diyemedim. baktım gülümsedim evet dedim. gitti o ben de lavaboya girdim 2 ders boyunca ağladım, şimdi yakın bi arkadaşımla sevgili, aynı ortamlarda bulunuyoruz konuşuyoruz kötü değiliz. ama cidden ne kötü bi insanmış be. kendime acıdım.