(bkz: kendini değersiz hissetmek)
şu başlık altındakileri okuyunca bir kez daha fark ediyorum ki, bir kişinin kendini değersiz hissetmesi çok önemli olaylar olmasına gerek yokmuş. insanların psikolojileri o kadar ayrı ayrı ki, birini değersiz hissettirmek olduğunca basit bir olay.
bunu fark ettiğim ilk andan sonra, ikili ilişkilerimde insanlara hep hanımefendi/beyefendi deyip, gülerek konuşmaya başladım.
bu belki araya mesafe koydu, bir adım geri çekilmeye itti karşımdakini.
ama kendini özel hissettiğini gördüm.
küçük bir şeyle değersiz hissedebilen insanlar, yine küçük şeylerle kendini değerli hissedebiliyorlar.
altın madeni gibi bir buluş, bir zihin aydınlanması yaşattı bu durum bana.
bu şekilde davranmak bana hiç bir şey kaybettirmedi haliyle bugüne kadar.
evet kısa dönemler de etkisini çok az fark ettim, evet.
ancak uzun dönemler de bana çok güzel insanlar, çok güzel anılar kazandırdı.