gençliğimin elimden kayışının canlı canlı izliyorum ve elimden gelen tek şey sadece izlemek. sadece. bir şeyleri başarabilmek için önce zihni olarak yenmek gerekiyormuş o şeyi bunu anladım şu anki yaşamıma kadar. önce insan kendine güvenmeliymiş ki onu yenmeliymiş, emek verip bir de üstüne o emeğinin karşılığını almaya bile cesaret edemiyorsun mesela, uğruna değdi mi gecelerce uykusuz kaldığım şey diye. cesaret etmekten kastımsa şu ya kötüyse naparım diyorsun ve elin kolun bağlı oturuyorsun. bir şeyi başaracaksınız eğer zihni olarak inanın önce. kesinlikle inancınız tam ve elinizden geleni yapıyorsanız o şey sizin olacaktır. insanların size verdiği o kötü mesajlarıysa umursamayın cidden bakın. biri yapar biri yapamaz kaide bu. elbetki birileri elenecek bu sınav yarışında. sadece ailenizden gelecek şeylere inanın, çünkü onlar sizi tam anlamıyla görüyor ve tanıyor. evet dostlar son olaraktan bir önceki söyleyeceğim şey ise inanıyorsanız allah'a bağlı olun ve inanın. çünkü bir yerden güç almanız gerekiyor. ve sonuncu olarak ise son sözüm; behzat komiserimden geliyor.
sahici bir sarsıntı sahte bir dengeden iyidir.
eyvallah.