hayata gözlerimi açtığım ama aynı zamanda canımdan bir parçanın hayata gözlerini yumduğu şehir olarak sevmekle nefret etmek arasında kaldığım ve daha çok nefret ettiğim, ne zaman gidecek olsam ayaklarımın geri geri gittiği, acılarımı, çaresizliğimi, yalnızlığımı, yaralarımı hatırlatan şehir. bana bir ''can'' borçlusun ankara! sen benim acılarımın başkentisin!