çocukken hayal edilen meslekler

çocukken ne olacağın diye sorulduğunda '' öğretmen'' olacağım ben derdim. kel, göbekli ve bıyıklı sınıf öğretmenimizde ısrarla ne öğretmeni diye sorardı. lan 2. sınıfa giden bebeyim daha toplama çıkarmayı yeni öğrenmişim,  7 kere 8 kaç diye sorulunca 56 cevabı bi çırpıda çıkarken, 8 kere 7 sorulunca gözüne far tutulmuş davşan gibi kala kalırdım. ne öğretmeni olacaksın diye sorulur mu el kadar çocuğa. sınıfın tamamı istisnasız öğretmen olmak istiyor, bi kız şarkıcı, biri dansöz bi kaç kişi futbolcu olacağım derdi. derslerim çok iyi, en başarılarda top 10 da hep zirvedeyim. sınıfa yeni bir çocuk geldi, eleman bir anda sınıfın gözdesi oldu. öğretmen buna sordu ne olacaksın diye bu ibine ''bilim adamı olacağım'' dedi. bilim adamı ne lan daly*rak. sen 10 yaşında çocuksun daha. bütün dikkatleri üzerine çekti. sınıftaki bütün karizmam gitti. sinirden kendini sikmek lafının ne demek olduğunu o gün anladım. dersleri de iyiydi pezevengin matematik dersinde her zaman ilk cevabı bu verirdi, türkçe de bir dakikada e fazla kelimeyi okurdu. sınıf yükseldikçe taktirler, onur belgeleri.. ulan dedim bu çocuk harbiden bilim adamı olur okul bitti yollar ayrıldı. bilim adamını göremedim bir daha. üzerinden 15 sene geçmiş. sınıfın kilolu herkesi tanıyan kızı merve herkesle görüşüp facebook'ta 2002 mezunları buluşuyor diye etkinlik ayarladı. buluşma zerre umrumda değil bizim bilim insanı toplantıya gelecek mi? atom parçalamayı kenara bırakıp bize katılacak mı? aklımda tek bu soru var. buluşmada gözlerim aradı ama bulamadı. merakıma daha fazla dayanamadım. bizim bilim adamı nazir cern'i bırakıp gelemedi mi diye ciddi bir soru sordum. yok dediler kara fırın ustası oldu o dediler. dükkanı bırakamamış, yalnız çalışıyormuş, gelememiş. yıkıldım o an. bilim adamı olacağım diyen o insan nasıl fırın ustası olurdu. sebebi neydi yiğidim, seni bulacam olum.