kiracımız. "görgü kelimesi nedir?" desem "o ne la?" derler. apartman kültürü yok hiçbirinde. dördüncü katı vermeyecektik bunlara. evi başımıza yıkacaklar. ardı ardına çarpan kapılar, bitmek bilmeyen iğrenç kahkahalar. kahkaha demek istemiyorum çünkü onlarınki bildiğin anırmak. merdivenlerden inip çıkmayı bilmeyen insan olur mu? biricik kiracılarımız bilmiyor işte. babam insanlar rahatsız olmasın diye yüksek sesle konuşturmaz bizi, hemen uyarır. ama onlar öyle mi?! geçen akşam uyuyordum. ani bir ses oldu. bağırışmalar, patırtı, gürültü, merdiven demirleri inliyor falan. yemin ederim evi bastılar sandım. meğer bizim görgü(süz) taneciği kiracılarımız merdivenlerden çıkıyorlarmış. çok dertliyim sözlük. kapılarına dayansam "yettiniz ulan!" diye, dört kişiler ve en-boy olarak iki katım hepsi. beni alıp hobi olarak döverler. söyleyeceklerim bu kadar değil ama bu kadarı yetmeli. sizleri seviyorum, kiracımızdan nefret ediyorum. yurt dışına taşınacakları günü iple çekiyorum.