bugün
yenile

    asosyal itiraf

    3
    +
    -entiri.verilen_downvote
    ne zaman canım sıkkın olsa yada düşünceli olsam cips, çekirdek, patlamış mısır falan yerim. onlar çıtır çıtır ettikçe içimdeki sesi bastırıyor gibi geliyor. bir nevi terapi yani. içimdeki çok bilmiş cadı susmuyor hiç. sürekli " mesela ben ve o" diye başlayan cümleler kuruyor. tamamlamasına izin vermiyorum. az önce koca bir tabak patlamış mısır yedim. mısırlar bitmeye yakın fark ettim, düşüncelere dalmışım yine. ne düşündüm bilmiyorum. boş boş baktım belki de. yaşlı amcalar teyzeler gibi derin bir nefes alıp " oy allah! sen büyüksün ya rabbi!" dememe az kaldı. edit: nasıl bir hırsla yemişsem mısırları çenem ağrıyor.
    ... diğer entiriler ...