bazen üç kelimeyi ağzından çıkartıp cümle kuramayacak duruma gelirsiniz ya, sanırım öyle hissediyorum kendimi. boğazımda bi düğümcük var. baban da mı gemiciydi dercesine bi düğümcük. aradaki mesafenin en çok koyduğu andı sanırım sözlük. geçer elbet geçer de ne bileyim hissettiğimi yazamıyorum. en mutlu senelerimi geçirdiğim, canım, şimdi mutlu edemiyeceğini mi düşünüyor acaba ? ya da artık yoruldu , mutlu etmek zor mu geliyor ? ah be
(bkz: kalbimin demirbaşı)