çocukluğumla ilgili en trajikomik itirafı yazmadığımı farkettim az önce. dalga geçmekte serbestsiniz çünkü epey avelce bir durum.
bendeki futbol hastalığı çok küçük yaşlardan beri süregelen bir durum. hatırlayan vardır belki, eskiden cumartesi günleri çok erken saatlerde trt 3'te geçmiş şampiyonaların maçları verilirdi. 90 dünya kupası mı dersin euro 96 mı dersin hepsini karga bokunu yemeden kalkar izlerdim. öyle bir hastalık yani. dolayısıyla futbolculara falan az çok hakimdim; kim nereli , nerede oynuyor vs.
babamın adı mehmet ve bana yutturduğu tek bir numara vardı çocukken; o da eskiden çok büyük futbolcu olduğu palavrası. bayern münih'te falan oynamış adamdı kendisi söylediğine göre :d
işte filmin kopma noktası da burası. babamın adının mehmet oluşundan ve eskiden bayern münih'te oynadığı hikayesinden dolayı olayın palavra olduğunu kavrayacak yaşa gelene kadar babamı mehmet scholl ile karıştırırmışım. çocukluk işte ne yapalım.