bugün
yenile

    asosyal itiraf

    9
    +
    -entiri.verilen_downvote
    hiçbir zaman birinin hiç unutamadığı biri olmadım. olamadım. keşke olabilseydim. ben galiba çok kötü biriyim. ağzıma kadar öfke doluyum. herkesten, her şeyden nefret ederek büyüdüm bu yaşıma kadar. sevmek istedim, sevilmek istedim. sevmekte çok bir problemim yok belki, ama sevilmedim. aile içinde stres hiç eksik olmadı. kâh babam sinirlendi çekti kapıyı gitti, kâh ise kardeşlerimle aram kötüleşti. bunlara rağmen annem ve babamın beni yeterli miktarda sevdiğini biliyorum. kardeşlerimin de öyle. ama aile dışında ne okulda, ne mahallede, ne de başka herhangi bir yerde vazgeçilmez bir insan, o herkesin aradığı popüler bir tip olamadım. göz önünde bulunmayı çok sevmem belki ama, insan bazen kalabalık arkadaş gruplarını, el ele yürüyen sevgilileri, veya o herkesin sevdiği "kafa arkadaş"ı kıskanabiliyor. hayır bu saydıklarımın hiç biri olamadım. erkek adam ağlamaz denir ama ağladım ben çoğu zaman. gerçek duygularımı yansıttığımda "duygu sömürüsü" yapıyor oldum. hislerimi gizler oldum. sevmeyi çok istediğim insanlar yüzüme bile bakmadılar. elimde kaybetmekten korktuğum üç beş bir şey var ve beni mutlu eden o şeyleri de yavaş yavaş kaybetmeye başlıyorum. ben kendime bir söz vermiştim. kim bana ne yaşattıysa elimden geldiğince aynı kötülükte, hatta bazıları için kat ve kat daha fazlasını yaşatacaktım. üzüldüğüm kadar üzecektim.ama yapamıyorum. ben bu değilim. ben böyle bir insan olmadığımı anladım artık. sürekli kavga etmekten, işe yaramazlık, dışlanmışlık, öfke gibi iğrenç şeyler hissetmekten yoruldum artık. "ben kendime yeterim" diyordum, ama bir süre sonra artık o da olmuyor. "bitecek, bir gün bu kötü şeyler de bitecek, biraz daha sabır" demekten de çok yoruldum. çünkü bitmiyor. kötü duyguların üstüne her seferinde bir yenisi daha ekleniyor. biliyorum belki "allah başka dert vermesin kardeşim" diyebilirsiniz. ben de kendime böyle söylüyorum. elim ayağım tutuyor evelallah ama bu da yetersiz kalıyor. aklıma geldikçe hep şükrederim. birçok insandan daha şanslıyım belki, ama derdin büyüğü küçüğü olmaz. sabır çekeceğim sürekli. zaten hep yaptığım şey de bu değil mi zaten? bunlar da bitecek. allah'ın izniyle hepsi geçecek. hâlâ inancım sağlam. inancımın da yıkılmasına izin veremem. inancımı da kaybedersem artık kendimi kaybederim. biraz uzun bir yazı oldu. okuduysanız da okumadıysanız da teşekkür ederim. mutluluğunuz daim olsun.
    ... diğer entiriler ...