asosyal itiraf

başlıyorum arkadaşlar. ben özgür olmak istiyorum artık. severek yaptığım bir işim olsa belki böyle esir hissetmezdim . şu an okulu bitmek üzere olan bir tıp fakültesi öğrencisiyim. severek ne yapabilirim, tutkum nedir bilseydim okulu bırakabilirdim. tutkum aslında basketboldu. ama imkansızlıklar vardı. bırakın eğitimini almayı sağlam pota bile çok yoktu büyüdüğüm şehirde. haliyle o iş yattı, yaş da geçti zaten. cesaretimi de kaybettim uzun zamandır. sevecek, güvenecek, dövüşecek cesareti bulamıyorum. böyle değildim ben. yıllar üstümüzden çok sert geçti. çok kırıldık, ihanete uğradık. kötü olucam bundan sonra dedim olamadım. kırdığım, korkuttuğum, ezdiğim insanlara gidip özür diledim her defasında. vicdanım rahat etmedi. zaman içinde arkadaşlarımı da kaybettim. yüksek düzeyde olan itibarımı, saygınlığımı da. bir şarapçının psikolojisinde gibi hissediyorum. kendime saygım ne kadar kaldı onu da bilmiyorum. şu an arayan soran en fazla iki üç kişi var. onlar da kıırk yılda bir. kocaman bir çöküş yaşadım. zamanında umutla bakardım geleceğe, artık korkuyla bakıyorum. iyi geceler.