- niye geldin?
- sen niye ağladın?
- geçti gitti boşver!
- geçmedi gitmedi, sen niye ağladın?
- behzat, sen akıllı bi adamsın. ama konu kadınlara gelince biraz salaklaşıyosun galiba.
- haa?
- ben sana diyorum ki adamlar gelip seni alıcak. gidiceksin. bu işin sonu yok. belki senelerce tutuklu kalıcaksın. ne zaman döneceğin bellli değil, senin umrunda değil. ağladım çünkü seninle konuşamadım. ağladım çünkü sen beni görmüyosun ve ben seni seviyorum.
- ama ben bunu bunu bilmiyodum.
- bilmiyosun. tabi nerden biliceksin. sen ancak birisi öldüğünde duygusal yaklaşıyosun. senin duygu radarına girmek için ille ölmek mi lazım behzat?
- yok...yani...yapamam ben.
- haklısın. cesaretin olmadan napıcaksın ki? hayatımda tanıdığım en korkak adamsın. herkese meydan okuyosun, ama kendi duygularından korkuyosun, geçmişe saplanıp kalmışsın. en büyük felaketler senin başına gelmiş di mi? en büyük acıları sen çekmişsin. ben hiç bi bok bilmiyorum ki! acı nedir bilmem, yalnızlık nedir bilmem. dünyanın ekseni kaydı behzat, oniki santim yerinden oynadı, sen bana bi santim bile yaklaşmadın. saplantılısın...
- haa. bak ne güzel söyledin, saplantılıyım ben. benden bi bok olmaz. biz senle hep kavga ederiz. mutsuz oluruz biz senle.
- mutsuz olalım, ne var? biz de mutsuz oluruz. ben seninle mutsuzluğa da varım.