çok kötü bi durumdayım son zamanlar. hiçbir şeyden zevk almıyorum. hiçbir şey yapmak istemiyorum. kimseye konuşmak istemiyorum. yaşayan bir ölüyüm adeta. sınavlar var çalışmak,sınavlara girmek istemiyorum. kendimi büyük umutlarla transfer edilip bir işe yaramayan ganalı siyahi futbolcu gibi hissediyorum. sanki ölsem kimsenin umrunda olmayacakmışım gibi hissediyorum.
yaşım 22 olmasına rağmen sanki 70'imdeymişim gibi hissediyorum. omuzlarım üstünde taşıdığım şey bana sadece bir ağırlıkmış gibi geliyor.her sabah küfür ede ede okul yolu tutuyorum. büyük umutlarla seçtiğim bölümü küfür ede ede okuyorum.
her gün saat 4-5 arası uyuyabiliyor 1-2 saat sonra kalkıyorum.
kendimi tatmin etmek için bir sürü uğraş deniyor sonrasında o uğraşlardan küfür ede ede vazgeçiyorum.
hayır bunun yanında ölmek de istemiyorum. ölüm korkusu olduğundan değil ha başka bir şey bu.
sanırım bu arkamda bana sonsuz güveni olan ailemi yüzüstü bırakmama duygum bilemiyorum.