mısra 11: kelime ve yalnızlık. .
"önce kelime vardı, " diye başlıyor yohanna'ya göre ıncil. kelimeden önce de yalnızlık vardı. ve kelimeden sonra da varolmaya devam etti yalnızlık.. kelimenin bittiği yerde başladı; kelime söylenemeden önce başladı. kelimeler yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık kelimeyle birlikte yaşadı insanın icinde. kelimeler yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın icinde eriyip kayboldu. yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü dayanılmaz oldu.
(bkz: tutunamayanlar )