eşine benzerine rastlayamadığım muhtemeşem türk dizisi. suskunlar'a da bir ara bağımlı olmuştum. fakat ezel kadar etkileyici olmadı hiçbiri.
intikamı, kini bu dizide öğrendik. yenilen kazıkları, hayata tekrardan tutunmayı, hatta sıfırdan tekrar başlamayı.
rajonu da adamlığı da mertliği de onlarla öğrendik.
pişmanlığa, bir adamın tüm imkanlara sahipken ne kadar güçsüz olabileceğine, zayıflığına,
bir adamın gözyaşlarına, imkansız aşklara şahit olduk.
hasan sabbah hikayelerini, mevlana'nın şiirlerini bu dizide dinledik.
selma hünel'in şarkılarıyla hüzünlendik. bir ihtimal daha vardı di mi? :)
kara sevda'lar, sevemedim karagözlüm'ler..
en çok da "birgün buluşacağız"lar..
rahmetli tuncel kurtiz'in sesiyle mest olduk.
oscar wilde'nin "herkes öldürür sevdiğini" şiiri bu diziden sonra yer etmedi mi hafızamızda?
"kimi bir bakışıyla yapar bunu" dostlar :)
bakabilene, görebilene çok şey katar bu dizi. saygılarla.
en çok etkileyen sahneler;
1-
seninle olmayacağım ama seni de hiç unutmayacağım
ne kadar çok sevilse de vazgeçmek zorunda kalındığını anlatan sağlam sahne.
2-
gitme
aşkın nefrete ne kadar yakın olduğunu gösteren, yine vazgeçmek zorunda kalınan sağlam sahne.
3-
ayrılık
bu da gururun ne denli acı olduğunu anlatan sağlam sahnelerden. yüreğinizi dağlar.
selma'nın yüzündeki yalancı gülüşler, aslında ne büyük acısının olduğunu, onu sakladığını nasıl da keskince gösteriyor.
biz ayrı ayrı mutlu olamayız ki deyişteki acı, hissedersiniz.
iç sesimizle dış sesimizin bazen ne kadar farklı olduğu gerçeği..
ezel anlatılmaz, yaşanır dostlar. selam olsun.