buraya bir miktar kusmak istiyorum müsaadenizle. şu sıralar hayatımda bazı şeyler boka sarmış durumda. gerçekten ipi ucunu kaçırdım ve diğer ucunun bağlı olduğu yerden sürükleniyorum. pozitif düşünmeye çalıştıkça polyanna ruhumu kemiren bir şey oluyor ve karamsarlığa düşüyorum, karanlığa gömülüyorum. anlatmaya çalışıyorum arkadaşlarıma, aileme ama içimdeki beni kimse anlamıyor, içimdeki sesi kimse duymuyor benden başka. ilk kez bu kadar boşlukta ve çaresiz hissediyorum kendimi ve acemiliğim beni daha da boşluğa itiyor. biliyorum çıkacağım bu boşluktan, bu iğrenç hislerin sebebi olan şeyden kurtulacağım. inanıyorum buna. bir nebze rahatlamış hissediyorum şu an. iyi geceler herkese.