bugünü bir aydır iple çekiyordum onu 9 aydır görmedim bugün görücektim sarılacaktım doyaa doya ve tüm aklımdakileri soracaktım. gittim onun şehrine ilk tiyatroya gittik gelemedi tiyatro çıkışında buluşacaktık ki bizim okuldan bir kız tır çarpması sonucu vefat etmiş. haber gelince hemen o kızın evine yani memlekete döndük. oraya gittiğimizde kızın dedesi çıktı sarıldı bize ağladı tutamadık kendimizi. dedenin elini öpüp sarılan arkasını dönüp akıttı gözyaşlarını. hiç böyle hayal etmemiştim. hayırlısı buymuş demek ki dedim. olan ölene oldu şimdi herkes üzülür bi kaç aya belki de yıla kadar herkes unutup hayatına bakar. bugün ölüm acısının farkına vardığımda onu görememeyi çok dert etmedim. sağlıklı ya yeterdi. arkadaşlar hepimizin yaptığı hata ölümü unutmak. bunu hatırlayın ve hep buna göre hareket edin. sakın ki mesafeleri dert etmeyin gerçekten sevince herşey halloluyo.