bir dostum var kardeşim diyorum ona yeri geliyor yoldaş oluyor yeri geliyor abim oluyor yeri geliyor abisi oluyorum konuşuyoruz sırtımızı dayamışız birbirimize kimseye minnet etmiyoruz ama bu gece kardeşimin canı çok sıkkın boğazı düğüm düğüm hayatında yaptığı bütün fedakarlıklar boşa çıkmış bir şekilde karşımda oturuyor.
bir cümle bile edemiyorum biliyorum çünkü yardımcı olamayacağım çünkü içinde ki ateş asla sönmeyecek bilsem ki bir cümlem içini soğutmaya yetecek herşeyi yaparım ama işte o koyduğum cümlesi gelmiyor aklıma.
insanın kardeş dediği birinin canının yandığını görmesi kendi canının yanmasından çok daha kötü bir şey be çok kötü bir şey.