geçen yıl bu vakitlerde ne kadar da istekliydim her şeye. kelimelere, müziklere, yeniliklere, yürümeye, uçmaya, kaçmaya, konuşmaya, düşlemeye, gerçekleşmeye ve daha nicesine. anlıyorum ki bunların olmasını çok istiyordum çünkü imkansızdı. imkansızı sürekli isteyebilecek kadar güçlü değilim. istemeyi özleyecek kadar da acizim. tek bir yıl bir insanın kendini gerçekleştirmesine yeterken ben hala istemeyi, gerçekleşmeyi özlüyorum. imkansızı isteme tutkusunu unutmamaya çabalıyorum. imkansızı istiyorum ama yapamadıkça onu kirletmekten korkuyorum. evet üstünde çamurdan beter bir leke bulunan imkansız istekçisiyim. istemeyi unutmuyorum, ama bir o kadar da köreliyorum. hala seviyorum hala tutkuluyum ama kirletmekten korkuyorum. net olamamak ne kadar zor. kendini tanıyabilmek gibi, farkında olabilmek gibi. aslında hepsi aynı.