hayatımda istikrarı hiçbir zaman sağlayamadım. o kadar fazla planım vardı ki şuana kadar, yani ne kadar planlarsam planlayayım biliyorum gerçekleştiremememin sebebi benim bütün planlarımı ama içinde bir ukte kalıyor insanın. o ukte artık yok bile olsa ben yine aynı benim üzülüyorum harbiden üzülüyorum ama elimden bir şey gelmiyor. yani şu sınav senemde bunları yapacağımı söyleseler kesinlikle inanmazdım. 87 gün sonra ben her şey belki çok güzel olacak ama daha önceden her şeyi halletmiş olmayı çok isterdim. daha fazla zamanım olurdu ama biliyorum ki hala ve hala yapabilirim.
bundan dolayı ki bizim insanımızın da genel olarak sorunudur üzüldüğünde yerinde sayar, bir şey yapmaz. bir şeyler yapıp ygs'ye son noktayı koyup lys'ye başlayacağım en yakın zamanda. hesabı da eğer silmezsem umarım o zaman geldiğinde bu entry'ye bakar gülerim.
iyi geceler nadide dostlarım, zamanın kıymetini bilin. size en önemli tavsiyem budur.