içim öfkeyle dolu sözlük. dünya kadar şehit haberi aldım kalbim sıkışıyor lakin ağlamamak için çok zorluyorum kendimi. bugün henüz 4 aylık yeğenim yoğun bakıma alındı, yaşamaz diyorlar. küçücük beden bütün o yükü nasıl kaldırsın ki zaten. boğazım düğüm düğüm. yemek yemek gelmiyor içimden, çünkü biliyorum ki güzel ülkemin her yerinde anneler evlatlarını kaybettikleri için üzülüyorlar biliyorum ki acıdan gözleri yemek falan görmüyor. dünya bir cehennem. her yer kan ve gözyaşı ile dolu birde aralara serpiştirilmiş hırslarla. para, güç bunlar için mahvettiler insanlığı, çocukları öldürdüler anneleri ağlattılar. hiçbirşey yapamıyor olmak çok zor kanıma dokunuyor. kötü hissediyorum sözlük. gözümü kulağımı kapatsam diner mi ki dünyadaki bu tüm acılar?