doğru insanı beklemek

bi gül bahçesi hikayesi var. çok güzel bir kızı bir gün köyün en yakışıklı delikanlısı istiyor ama kız onu istemiyor. velhasıl çocuk başka şehre gidiyor, kız da o arada yine herkesi reddediyor. bir gün çocuk yıllar sonra memleketine gidiyor ve o güzel kızı merak ediyor. acaba nasıl biriyle evlendi diye. kıza gidiyor bi bakıyor zengin olmayan çirkin göbekli biriyle evli. adam dayanamıyor kadının kapısına gidiyor soruyor sen beni bile reddettin de bula bula bunu mu buldun falan filan. sonrasında kız adamı içeri alıp bir sürü gülün olduğu arka bahçeye çıkarıyor ve diyor ki " bana yol boyunca gördüğün en güzel gülü getir ama geçtiğin yerden geri dönüpte almak yok". çocuk tamam diyor çıkıyor bahçeye gözüne bi gül ilişiyor tamam bu diyip alacakken ileride daha güzel bi gül görüyor. tam onu alacakken başka gül görüp ondan vazgeçiyor ve hep daha güzelini bulurum diyerek en sona kadar gidiyor. en sonda ise yaprakları kurumuş solgun güller var. çocuk mecbur onlardan birini alıp kıza getiriyor. kız da kıssadan hisse ne oldu lan çopar en güzel gül bu değil di mi diyor. sürekli daha iyisini bulucaz derken umarım elimizde bir kuru gül ile kalmayız, ama benim mutlak sonum sanki kötü bir gülden ziyade gülsüz kalmak.