iett

dün öğle saati kadıköye bağlı bir semtden gülsem mi ağlasam mı deyimini akla getiren bir olaya neden olan kuruluş. beklenen otobüsün içini kapılarla kimyasalları birleşmiş insanları gördüğüm an geri çekilmiş olan ben ona rağmen hala binmek için hücum etmiş insan sürüsü sonucu olarak; körüklü vagonun ilk kapısında elinde çuval olan adamın çuvalın içerde kendisinin dışarda bir şekilde kapıların kapanması, adamın yarı açık kapıdan çuvalla seyir halinda çabalaması, gelen ikazlar sonucu kapının zor olsada tekrar açılması, adamın içeride olmayan kütle sahasını eksiye düşürerek bir şekilde kendisini içerde bulması ve akabinde kapalı kapılar ardından o içerde olma duygusuyla sırıtması. son olarak o psikolojiyle metroya doğru yol almamla o otobüsün en arka kapısında gözüme çarpan detaydan sonra kahkahalar atmama neden olan bir adet kadın omuzları arasında bir çantanın kapı arasından seyrini rüzgarda savrularak giden iett arabası arkasından bakakalmam. trajikomik.