bugün
yenile

    asosyal itiraf

    1
    +
    -entiri.verilen_downvote
    kafayı yiyeceğim. ben bunları hak etmiş olamam, sözlük. vicdan denen şerefsizle savaştığımdan bir senedir yumurta bile yiyemiyorum. yediğimde civciv öldürmüş gibi hissediyorum. ağlaya ağlaya kırıyorum yemek ya da tatlı yaparken. korkudan ve ağrıdan saat üçe kadar uyanıktım. sonra sızmışım. sabah sabah 'baban seni bırakıp gitmekte haklıymış' konulu bir haykırış dinledim. kendi hayatımı yaşamaya çalıştığım sürece üstüme geliyorlar. ne yapacağımı da şaşırdım. sabah 7.20 civarı “aynı halaların gibisin. onların, onları kurtaracak bir babası vardı. senin baban yok. kimsesizsin sen.” diye bağırmasını dinledik apartmanca. evet, anne. ben kimsesizim. o kadar kimsesizim ki kendi çocukluğum bile terk etti beni. hayır, anne. tembel değilim. sadece beni zorla ayırdığın okula gidip sevildiğimi hissetmem gerekiyor. yoksa çıldıracağım. yoksa bu işin sonu kötü, anne.
    ... diğer entiriler ...