bu aralar kafam biraz dalgın ilk defa evimden bu kadar uzun süre uzak kaldım ve doğru düzgün bir arkadaşlık kuramadım henüz ve memleketimdeyken hiç fark etmediğim günlük hayatımın içinden olan şeyleri bile özlemeye başladım baharda çiçek açan iğde ağaçlarının kokusunu gecenin bir yarısı duyduğum köpek yavrularının sesi ahırdaki buzanın kafasını sev beni der gibi bacağıma sürtmesini burda herşey çok garip gidiyor bunların hiç biri yok yağmurdan sonra toprak kokusu bile alamıyorum resmen balkona çıkıp beni köyümün yağmurlarında yıkasınlar diye bağırasım geliyor