benim bir tek babaannem var. e haliyle yaşayamadığım dede, anneanne sevgisini de ona verdim. verdiğim sevgi kadar ondan da aldım sevgi. küçükken yada şimdi neye kızsam, üzülsem,mutlu olsam babaanneme anlatırım. babama sinirlensem bile koşarım babaanneme "senin şu büyük oğlun var ya." diye başlar şikayet ederim. bazen de annemi,amcamı, ablamı, uçan kuşu, beni kovalayan köpeği... bana bakar güler eğer ben karşısında sinirden tepiniyorsam. benle ağlar eğer karşısında ağlıyorsam. kışın ellerim soğuksa o ısıtır ellerimi küçücük ellerinin arasında. o; canım, sırdaşım, güzelliğini kıskandığım, çok sevdiğim, çocukluk anılarım, hayatımın en güzel ayrıntısı... 86 yaşında şimdi. ve hasta, yatıyor... her gelen misafir ardından "hakkınızı helal edin." diye el sallıyor gülümseyerek. biri ona selam yolladığında "aleykümselam sende ona selam söyle hakkını helal etsin çok yedik içtik beraber." diyor ,ciğerimi yakıyor. şimdi ben bu derdimi nasıl anlatayım babaanneme?