21.11.2015
bir yıl oldu. bir yıldır ben, ben değilim. huysuz aksi bir varlık olup çıktım. kaşlarımı çatıp etrafımı izlemekten, ağlamaktan ve nefes alamadığım için uykularımdan uyanmaktan başka bir şey yapamadım. bir yıl boyunca gece uykularım bölündü hıçkıra hıçkıra ağladım. ellerim titreyerek uyandım. uyuyamadım kaç gece güneşin doğuşunu seyrettim. nefes almak için çıktığım camdan, bir daha nefes almamak için atlamayı binlerce kez düşündüm. ama aileme bunu yapmaya hakkım yoktu. lanet olsun, o kadar umursamazdım ko hayatta her şeyi dalgaya alıyordum. ta ki o güne kadar. bir yıldır gülemiyorum doğru düzgün,nefes alamıyorum, odaklanamıyorum hiçbir şeye, her şey seni hatırlatıyor. hıçkıra hıçkıra dua ettim kaç gece uyanıp, sırf bir kez olsun rüyama gel diye. ve bunca şeye rağmen hiçbir zaman seni sevmekten vazgeçmedim. unutmak istemedim hiçbir zaman. acıdan delirdiğimi sandığımda sevindim artık seni görebileceğim için. seni o kadar çok seviyorum ki. hâlâ bile deli gibi seviyorum. biliyor musun, artık sırf şehrine gelmek için köpek gibi çalışıyorum. seni çok özledim.
ama bazen aynanın karşısına geçince, kaybettiğim şeyler birer birer süzülüyor gözlerimden. bileklerim sızlıyor yemin ederim ki adın her geçtiğinde. paramparça etmek istiyorum her şeyi. yakıp yıkmak istiyorum, sonra defolup gitmek. kendimi unutmak istiyorum. canım o kadar yanıyor ki.. seni sevmekten, yoruldum. ama bi an bile vazgeçmedim yemin ederim. seni deli gibi seviyorum şu anda bile. ama bazen aklıma gelmiyor değil; bana neyaptın?