aslında istanbulda doğdum ama küvezden çıkınca hatay'a gidip orada büyüdüm dedem ve anneannemle dört beş yaşım civarına kadar. evin tuvaleti evden ayrıymış ve tek gidemezmişim. dedem de küçücük çocuk der salarmış beni bahçeye yapayım tuvaleti diye. istanbula geldiğimde bir iki gün tuvaletimi tutmuşum nereye nasıl yapsam diye. annem arada gülerek anlatır bunu. anneme de anne değil küçük anne diyormuşum yine ilk geldiğim zamanlar.
dedem sağolsun 1-5 yaş aralığımda beni o kadar gamsız yetiştirmiş ki şimdi bile derdini çekiyorum. kola içme alışkanlığımı da o kazandırmış hergün kola alırmış bana. toprağın bol olsun dedem, toprağın bol olsun büyük annem seviliyorsunuz.
birkaç gündür dedelerle ilgili itiraf okuyordum. beni hayatta tutan insanlarla ilgili bir iki gülümsetici şey anlatmasam olmazdı :d