her yerdesin, herkes sensin sanki kafayı yicem. her defasında irkiliyorum dönüp bi daha bakıyorum oysa adım gibi biliyorum sen olmadıklarını ama yine de bi ihtimal işte. çok yoruyor be. herkesi sana benzetmek ordasın sanmak. her defasında hayal kırıklığı yaşamak cok koyuyor cok yoruyor. seni düşünmek özlemek sevmeye devam etmek çok yoruyor vazgecememek mahvediyor. bazen kendimden bile soğuyorum seni sevdiğim için bu musun diyorum hala bunu mu seviyosun hadi o bi kere karaktersiz sen ne diye hala seviyosun diyorum. ama olmuyo be. geçmiyo. başımı yastığa her koyduğumda yine sen geliyosun aklıma. ben yine sadece seni özlüyorum. inanmazsın belki ama şu hayatta sevilebilecek bi sen kalmışsın gibi. senden başkası şu saatten sonra nasıl sevilir bilmiyorum. seni sevmek de zor. bahane üretemiyorum artık. o da beni seviyor diyemiyorum. yetmiyo işte da gücüm. böyle böyle çürüyüp gidecek ciğerim. böyle solacak gençliğim. hep mutlu olduğumuz kısa bi anı hatırlayıp gülümseyip sonrasında derin bi ahh çekicem. böyle sürüp gidecek. belki bi daha hiç kesişmeyecek yolumuz. belki bi daha hiç görmeyecem seni. yolda bile karşılaşmicaz belki. belki gün gelecek adını bile unutcam, unuttuğun gibi adımı. ama bu sızı var ya, derin derin iç çektiren, o içimde kalan ukte, kursağıma dizdigin heves o hep kalcak işte. son nefesimi bu sızıyla vericem. bunun hesabını allah sorsun, benim gücüm yetmiyo.