sırf sigaram bitti diye dışarı çıkmazdım ben aslında. dışarısı gerçekten buz gibi ama niyeyse hissetmiyorum o kadar çıkardım telefonu bunu yazıyorum. hemde düşünmeden yazıyorum ama birşey var kelimeyle ifade edilecek gibi değil nefes alırken oluyor genelde bastırıyor. bi söylebilsem aslında bu nalet şeyin ne olduğunu belki başka birine sorardım... yük gibi ama hiç kimse yokken ağırlaşan biri yanında varken hissetmediğin birşey. eskiden hiç bu kadar olmazdı aslında gerçi neden olduğunu bende biliyorum fakat keşke şu meredi söküp atabilsem gerçekten bende sıkıldım ama alıştım sanırım. belki yere düşen çocuğu kaldırırken deriz ya "birşey yok geçti geçti" diye onu bana söyleyecek birinin olmamasıydı belki de o kadar çabuk geçeceğine inanmıyorda olabilirim. kafam da kaldırmıyor artık herşeyi. hep komik dalgaya vuran biri olduğum için kimse de inanmıyor ki böyle bir durumun beni bunhale getirdiğine. içimde fırtına değil katrina var resmen. ama en iyisi bu çünkü bu sayede kimin ne olduğunu öğreniyoruz aslında... neyse sözlük yine kimseye anlatmayıp sana yazdım herşeyimi. alıştım bu dertleşmelere aslında. kimse okusun diye değil de sırf yazmak o içindeki tarifsiz yük hafiflesin diye benimki... en güzele emanetsin