bugün
yenile

    asosyal itiraf

    6
    +
    -entiri.verilen_downvote
    bir yanım 'uğraşmaktan sıkılmadın mı? insanların senin önceden gördüğün gibi olmadıklarını anlaman için illa ruhunu paramparça etmeleri mi gerekiyor? eskiden olduğun kişinin öldüğünü anlaman için cesedi görmen şart mı? zaten aynada kendine bakarken hissedemiyor musun?' diyor. etrafa duvarlar örüyor, beni yanına çekiyor. bir yanım 'belki sana ihtiyacı olan birine zarar verecek bu. vicdanını susturabilecek misin? dışarıda gülümsemenin, konuşmanın yardım ettiği bir insan bile olsa vazgeçemezsin.' diyerek yanımıza geliyor ve beni dışarıya itiyor. çocukluğumsa tam ortada, ikisinin kavgasını izliyor. kanıyor. çok kanıyor ama benliklerim üstün çıkmak için kavga etmekle o kadar meşguller ki, fark etmiyorlar bile. çocukluğum ölüyor, benliklerim bile fark etmiyor. mezarını gençliğim kazıyor. benliklerim birbirini öldürüyor, mezarlarını gençliğim kazıyor. bunlar olurken sık sık kahkaha atan boş bedenime bakan herkes, üzülebileceğim hiçbir şey olmadığını düşünüyor. benim hakkımda konuşmaktan vazgeçmiyorlar. kırılamazmışım gibi, incinemezmişim gibi. ölünceye kadar kendi cehennemimde yanacağımı bilmeden konuşuyorlar. sonumu bilmiyorum ama şu anda elimde olan tek şey gençliğim. onun da ne olacağı belirsiz. çok mezar kazdı, çok yoruldu. dinlenemeden devam etmek zorunda. onun yerini alacak kimse yok çünkü.
    ... diğer entiriler ...