kolay kolay ağlayabilen bi insan olmadım hiçbir zaman, en yakın arkadaşımla 5 yıldır tanışıyoruz o bile ağladığımı görmemiştir şimdiye kadar. ama son zamanlarda herşeye ağlar oldum gözyaşım gözümün ucunda duruyor, dokunsalar ağlıyorum. kimseye derdimi anlatamıyorum anlatsam bile anlamıyorlar. bazı şeyleri tek başıma çözmeye çalışmaktan yoruldum gücüm tükeniyor artık. amacım bataklıktan kurtulmak değil, sadece daha fazla batıp da saplanmamak.