1 yıl önce filmini izlediğim, arkadaşta olduğunu görünce alıp birde kitabını okuyayım dediğim incecik kitaptır kendisi.
çok detaylı bir analiz yapmayacağım. zira ciddi anlamda ne üslubunu, ne tasvirlerini ne de uygulamaya çalıştığı bilinçakışı tekniğini sevebildim. evli de olsa iç dünyasında yalnız bir adam, kitap yazıyor. kitap hakkında müzeyyen ile konuşmaları var. çok derinlemesine verilmiş duygular yada olaylar yok.okurken boğuluyormuş gibi hissettim. evet karakterin iç konuşmalarını okumayı, onunla aynı şeyleri düşünebilmeyi seviyorum lakin bu kitapta o duyguyu yakalayamadım. nerde
(bkz: oğuz atay) kitapları nerde bu. tekniği öldürmüş resmen. filmden farklı bir kurgusu vardı ki ben filmi de çok çok sevmemiştim ama yinede
(bkz: erdal beşikçioğlu) o duyguyu bize verebilmişti, filmi devleştiren oydu. rol arkadaşı da ciddi anlamda iyi oynuyordu senaryoda çok iş yoktu o ayrı.
üzülerek söylüyorum ki kitabı hissiz ve kasıntı buldum. belki de yanlış bir ruh haliyle okudum bilmiyorum.