yazarların mesleklerinde yapmayı düşündüğü hayalleri

Fen bilgisi öğretmeniyim.. Bir çoğumuz fen bilgisi dersini, sınıf ortamında hocanın tahtaya yazdıklarını aynen deftere geçirerek öğrenmeye anlamaya çalıştık fakat bir çoğu soyut olarak kaldı. Şartlar el verirse bir arkadaşım ile beraber bir vakıf tarzı bir kurum açmayı düşünüyoruz. Bu kurum ile bağış toplayarak ülkemizde laboratuvarı bulunmayan okullara laboratuvar ve gerekli ekipmanları, laboratuvarı bulananların ise eksik malzemelerini tamamlamaya çalışacağız. Bu gayedeki hedefimiz sadece ve sadece ülkenin eğitim seviyesini yükseltmek, öğrenciler küçük yaştan itibaren fen ile iç içe yetişmesini sağlamaktır. İnşallah bunu başarabiliriz.

öyle bi bölüm okuyorum ki düşündüm okulu bitirince ne yaparım diye, kendi mesleğimi bile yapamam

inşaat mühendisiyim, bu gidişle inşaatla alakalı bir şey yapamayacağım kesin. bağı bahçesi olan varsa mevsimlik işçi olunur..

Kendime not olarak yazayım, ileride unutursam hatırlatsın kendini bana. Atandığım her yerde en az bir kız çocuğunun eğitimini destekleyerek hayatına dokunabilmek istiyorum.

Çok okunan bir yazar olmak. Yayınevleri boktan ticaret kafasını sürdürdüğü sürece zor gerçekleşecek bir şey gerçi. Görüşmeye gidiyorum, Türkiye’nin en ünlü iki yayınevinin sorduğu fix iki soru var. 1- Sosyal medyada kaç bin takipçin var? 2- Wattpad’te kaç milyon okunman var? Wattpad gibi bir bok çukurundan çıkmış yazar olmak istemediğimi düzgün bir dille anlattığımda aldığım cevap “3 milyon okunman yoksa editörlerimi uğraştırma.” oluyor. Sizin ben ticari çıkarlarınızı sikeyim ortalık psikopat mafyalardan ve kötü çocuklardan geçilmez oldu. Birbirinin aynısı onlarca kitap serisi basıldı. Sırf ticari çıkarlarını korumak ve reklam yapmadan oluşan hazır kitleyle satış yapmak için boktan boktan şeyleri basıp insanlara sundunuz. Elinize ulaşan dosyaların çoğunu da okumadan çöpe attınız. Şimdi corona’dan falan ölsem amma reklam olur, satışlar tavan yapar ama. Ölmeden hiçbir şekilde kıymetinizin olmadığını bu ülkede her şekilde görebilirsiniz. (bkz: Oğuz Atay) Adam muhteşem olmasına rağmen hiçbir kitabının ikinci baskısını görememiş. Geçmişten geleceğe uzanan bok gibi bir ülke. Neyse gidip bir iki replik çalışayım bari. Youtube’a atacağım 1 liralık tost ile 100 liralık tost gibi ucuz içeriklerle ünlü olamazsam diğerleri gibi, korktun mu örümcek diyen kız gibi ün kazanma potasiyelim var. Bu ülkede hep ucuz şeyler ün kazanıyor çünkü.

Bu cem yılmazın anlattığı şekilde enjeksiyon yapmayı isterim. Böyle hastayı tam karşıya alıyoruz (tık tık [havasını alıyor burada]) fiiiyut diye atıyoruz. Bakın mesela anlatmak yerine videoda atabilirim ama atmadım neden bende bilmiyorum. (bkz: bak bunu burdan alın)

Akademisyenlikte, öğrencilerime Erdem katacak biri Olmak. Hayatlarında iz bıraktığımı söyleyen öğrencilerimle de yıllar yılı görüşmek. Terapistlikte, değiştiğini gözlemlediğim her insanın teşekkürü için kenara 1 TL atmak (şimdiden 7 liram var.) Ayrıca; yazdığım kitapların kapağını çerçeveletmek (Soon) Meslek sayılmaz da; ıronman olursam bir gün, madalyamı, göğüs numaramı falan da sağa sola asmak isterim sanki.

edison gibi bir takıntım olabilir fakat bu dünyada ses getirecek veya her zaman için hatırlanacak güzel bir mimari yapı bırakmadan bu dünyadan gidemem. kısaca kendimden somut bir iz bırakmak hayalim. sağlıklı, kullanışlı,insanı iyi hissettiren ve sürdürülebilir bir mimari yapı ile.

Gastronomi okumanın verdiği avantajlardan biri de mezun olduktan sonra yapacaklarına dair çok fazla seçeneğin olması. Hocalarım ve ailem benden minnoş bir pastacı olmamı bekliyorlar ama benim en büyük hayalim sıcak mutfakta çalışmak. İleride kendime füzyon mutfağı esintilerinde bir restoran açmak istiyorum.

Valla önce okulu bitirip bi avukat olabilirsem daha büyük hayalim yok şuanlık :))

ev ortamını yaratmak için terapi odasına halı ve üstü örtülü çekyat koyucam.

bir kişi olsa bile yeter bana. hayatlarına dokunmak istiyorum, karakterleri ve kalpleri şekil alırken yanlarında olmak istiyorum. onlara sadece dersi değil, hayatı öğretmek istiyorum. farklı bakış açılarıyla tanışmak istiyorum, dünyaya onların gözünden bakmak istiyorum. yıllar sonra akıllarına ben geldiğimde iyi ki hayatıma girmiş bu desinler. tek hayalim bu ve bu benim için dünyalara bedel.

Geç kalınmış bir karar olarak serbest muhasebeci malimüşavir olmak istiyorum. Bu yıl sınavlarına girecem gazam mübarek olsun.. Zorlu bir yol ama başaracağıma dair umudum var.. Zaten benim hayatımda ne kolay oldu ki diyerek kendimi avutuyorum..

(#2356214) hayalimi gerçekleştirmeme son bir adım kaldı. İlan geldiği zaman başlıyorum..

hepsinin gerçekleşmesini dilediğim hayallerdir. benim kalmadı diyebilirim aslında. çalıştığım şirkette alabileceğim son pozisyon içinde izlemeye alındım. bunun üzeri patronun ayağını kaydırmak olacak, ona da gerek yok zannımca.

ilk stajımı yaptığım hastaneye atanıp aynı ekiple çalışmak istiyorum. sadece izlediğim bypass ameliyatına bu sefer scrup hemşire olarak katılmak istiyorum. müthiş bi cerrahi ekibin içinde olmak istiyorum. bir sürü şey istiyorum. (bkz: olabilir mi böyle bi şey denilen şeyler) lütfen olsun çünkü

öğrencilerimi mutlu etmek, onlara sınav kaygısı yaşatmadan sınavlar yapmak. ben hep bunu yaşadım küçükken. en büyük hayalim öğrencilerimin eğlenerek öğrenmesini sağlamak o sebeple. karne günü de herkesin karnesini süslemek. sınıf öğretmeni değilim ama herkese alanıma yönelik bir karne verip gerçekleştireceğim bu hayalimi. :)

Bir öğretmen olacağım ve elbetteki ilk hedefim bazı çocukların hayatlarına dokunabilmek fakat edebiyat öğretmeni olacağım için günlerdir kafamda dönen soru ben bu çocuklara nasıl okuma alışkanlığı kazandırırım? Çünkü bu konuda bize öğretilen çoğu şey yanlış çocuklara okuma alışkanlığı kazansın diye ince kitapları veriyoruz. Fakat ne yapmalı gerçekten. Mesela lise 1e giden çocuğa hangi kitap ile başlatmalı?

Yapmamak.

10 sene çalışıp para biriktirmek ve sonrasında erken emeklilik. Dünyayı gezeceğim. Evet sadece hayal....