kimseyle konuşmak istememek

(bkz: yüzünüze tükürmek isterdim ama ondan da anlamazsınız ki siz) başlık boş kalmasın .d

depresyona mı girdim naptım?

yalnızlıktan sıkılana kadar sürebiliyor

konuşacak kimse bulamamanın zamanla kabullenilişi ile ben kendim kimseyle konuşmak istemiyorum hahayt'a evrilmesi olabilir bence. bende öyle oldu yani.

depresyon başlangıç evrelerinden biridir

hepinizden tiksiniyorum

bütün sosyal medya (twitter hariç) hesaplarımı kapattım. whatsapp hesabımı bile sildim. telefonum bir kaç haftadır uçak modunda ve ben çok rahatım. bir kişi hariç konuştuğum bir allah'ın kulu yok. kafam rahat hem, laf söz çekemiyorum artık. kendi kutumda yaşıyorum, bana dokunmasınlar yeter.

kimse dinlemediği için konuşmuyorum

yalanlardan, yapmacık söylemlerden daha kapsamlı olaraksa insanlardan sıkılan ve bir o kadar da yorulan kişilerin içine düştüğü durum. bazen yalnız kalma isteği bazen de alıp başını gitme isteği nükseder. rahatlama amaçlı sessiz ve kimsenin bulunmadığı bir parka gitmenizi ve telefonunuzu bir süreliğine uçak moduna almanızı tavsiye ederim. o arada biraz kafa dinlemek ve insanın kendisiyle dertleşmesi bulunmaz bir fırsat.

çünkü konuşsan da anlamıyorlar niye kendimi yorayım ki

oluyor bana bazen dönem dönem. neden olduğu hakkında bir fikrim yok. fazla yükleme yapınca kısa devre yapıyor sanırım. iyiyim, günaydın vs. bile demek istemiyorum. kendi kendine geçiyor sonra.

bir yalnızlık üstüme çöküyo zamansız çoğu zaman

bu isteksizlik yakama yapışınca bırakmıyor. şu sıralar yapışmış durumda.

konuşmak istediğim zaman kimse yok, istemeyince hepsi üstüme çullanıyor lan. var mı bunun bir açıklaması?

etrafım da kimse yok sürekli görüştüğüm tek bi arkadaşım var onun dışında bitkisel hayattayım galiba gkjhkfg

hayatınıza giren kötü insanlardan dolayı herkesi öyle sanmak ve tedbirli yaklaşmaktan dolayı kaynaklanan bir şey

sık sık yaşadığım bir durum.

karşı cinsi geçelim de bazen çok yakın arkadaşlarımla bile konuşasım gelmiyor. girmiyorum hiçbir yere öyle boş boş oturuyorum konuşmamak için. bu durum da canımı sıkıyor, böyle yaptığım için üzülüyorum ve bu sefer de zorlama cevaplar veriyorum. ama konuşmak istemememin hiçbir sebebi yok, arada sırada oluyor. sanırım ufaktan kafayı yiyorum.....

anlatsam anlamazlar sussam anlat diye zorlarlar. basit şeyleri anlat kurtul en iyisi

cunku sessiz kalip kendi ic sesini dinliyorsun dunya ile baglantini kopariyorsun bir kitap alip okuyorsun ve o dunyaya dalip gidiyorsun

ruh halimi başlık yapandan allah razı olsun

kimseyle konuşmuyorum. anlatsamda anlamıyorlar zaten herkes ayni seyi söylüyor. simdi üzüldüklerimi bir sene sonra gülerek hatırlayacakmışım ama benim içimde 4-5 sene önceki olayların acısı var hala. anlamıyorlar...

şuan yaşadığım durum bu

beni anlayacak biri buluncaya kadar içinde bulunacağımı tahmin ettiğim durum

kendi kendimle konuşuyorum

sınavdan çıktıktan sonra bu moda girmiştim, çok fena bir his.

yıllardır burası ve whatsapp dışında kullandığım bir sosyal medya hesabım yok. bugünlerde de bunları bırakıp gidesim geliyor. kimseyle konuşmak ve görüşmek gelmiyor içimden. sevdiğim insanlar yazınca da kaçamak cevaplar verdiğim için kızıyorum kendime fakat ben fazlasıyla kabuğuma çekilmek istiyorum. (bkz: ben yaşamak istiyorum ağaç gibi sessiz sessiz ve rahat)

Depresyon belirtisi olabilir de olmayabilir de. Konuşmak istemiyorum çünkü konuşsam da dinlemiyorlar. Başkası konuşmak isteyince kaçacak yer arıyorum çünkü artık ben dinlemekten yoruldum. Samimiyetsiz ilişkiler kurmak yerine konuşmamayı tercih ederim.

mental enerji tasarrufu

Ağzımı açıp ses çıkarmak istemiyorum. Yazmak, mesaj atmak neyse ama artık sesimi çıkarmak istemiyorum. Ağzımdan çıkacak hiçbir kelime bana huzur vermiyor aksine konuşmak rahatsız ediyor beni. Soru bile sorulmasını istemiyorum Birileriyle konuşmak istediğim çok olmuştu ama bu ilk kez oluyor. Farklı bir hismiş

sadece kulaklığını takıp müzik dinleyerek tavana bakmak istemek

evet bu yabanileşme perileri dönem dönem geliyor ve nasıl geçireceğime dair hiçbir fikrim olmadan soyutlanıyorum çevreden. sussan olmuyor susmasan olmaz demişler ya o hesap biraz benimki.

bakın haksız değilim bunda. Travmalarını anlattığın bi insanın başarı hikayesini dinlemek sinir bozucu oluyo ve bu düşüncesizliklerinden sadece biri.

Kimsenin beni anlayacağına ya da anlattıklarımı umursayacağına inanmıyorum kendi kendime yeterim kimsenin yapmacık ilgisine ihtiyacım yok

Hayalkırıklığına verilen cevap

Icinde bulunduğum durum

Neredeyse 10-15 gündür yaptığım şey. Zaten çok konuşan biride değilim. Ama bu aralar konuşmak beni o kadar çok yoruyor ki. Sadece kulaklığı takıp müzik dinlemek istiyorum. Hiç konuşmasam bile sanki düşüncelerimi müzik dinliyor o benim yerime konuşuyor ve beni rahatlıyor. Düşündüm de bugün ağzımdan çıkan tek şey bana günaydın diyen kişiye yanıt olarak günaydın demek.

Ruhsal çöküntü sonrası bende oluşan durum bırak konuşmayı tek bir kelime bile çıkmıyor ağızdan konuşmak ağır geliyor yoruyor mesaj dahi yazmak istenmiyor bir süredir bu durumu yaşıyorum

(bkz: kimsenin sizinle konuşmak istememesi) (bkz: mesela yanii)

Bir tercihtir insanların gerekli gereksiz kendilerini övmelerine şahit olmamak için uzun süredir yaptığım şeydir