köylüleri niçin öldürmeliyiz

bir şükrü erbaş şiiridir çok sevdiğim düşündüren bir şiir. köylüleri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar ağır kanlı adamlardır değişen bir dünyaya karşı kerpiç duvarlar gibi katı çakır dikenleri gibi susuz kayıtsızca direnerek yaşarlar. aptal, kaba ve kurnazdırlar. inanarak ve kolayca yalan söylerler. paraları olsa da yoksul görünmek gibi bir hünerleri vardır. her şeyi hafife alır ve herkese söverler. yağmuru, rüzgarı ve güneşi bir gün olsun ekinleri akıllarına gelmeden düşünemezler... ve birbirlerinin sınırlarını sürerek topraklarını büyütmeye çalışırlar. köylüleri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar karılarını döverler seslerinin tonu yumuşak değildir dışarda ezildikçe içerde zulüm kesilirler. gazete okumaz ve haksızlığa ancak kendileri uğrarlarsa karşı çıkarlar. adım başı pınar olsa da köylerinde temiz giyinmez ve her zaman bir karış sakalla gezerler. çocuklarını iyi yetiştiremezler evlerinde, kitap, müzik ve resim yoktur. bir gün olsun dişlerini fırçalamaz ve şapkalarını ancak yatarken çıkarırlar. köylüleri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar köpekleri boğuşunca kavga ederler. birbirlerinin evlerine ancak ölümlerde ve düğünlerde giderler. şarkı söylemekten ve kederlenmekten utanırlar gülmek ayıp eğlenmek zayıflıktır ancak rakı içtiklerinde duygulanır ve ağlarlar. binlerce yılın kalın kabuğu altında yürekleri bir gaz lambası kadar kalmıştır. aldanmak korkusu içinde sürekli birbirlerini aldatırlar. bir yere birlikte gitmeleri gerekirse karılarından en az on adım önde yürürler ve bir erkeklik işareti olarak onları herkesin ortasında döverler. köylüleri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar yanlış partilere oy verirler kendilerinden olanlarla alay edip tuhaf bir şekilde başkalarına inanırlar. devlet, tapu dairesi, banka borcu ve hastanedir. devletten korkar ve en çok ona hile yaparlar. yiğittirler askerde subay dövecek kadar ama bir memur karşısında -bu da tuhaftır- ezim ezim ezilirler. enflasyon denilince buğday ve gübre fiyatlarını bilirler. cami duvarı, kahve ya da bir ağaç gövdesine yaslanıp onbir ay gökyüzünden bereket beklerler. dindardırlar ahret korkusu içinde ama bir kadının topuklarından memelerini görecek kadar bıçkındırlar harmanı kaldırdıktan sonra yılda bir kez şehre giderler! köylüleri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar otobüslerde ayaklarını çıkarırlar ayak ve ağız kokuları içinde kurulup koltuklara herkesi bunalta bunalta, yüksek perdeden kızlarının talihsizliğini ve hayırsız oğullarını anlatırlar. yoksulluktan kıvrandıkları halde, şükür içinde bunun, tanrının bir lütfu olduğuna inanırlar. ve önemsiz bir şeyden söz eder gibi, her fırsatta gizli bir övünçle, uzak şehirdeki zengin bir akrabalarından söz ederler. kibardırlar lokantada yemek yemeyi bilecek kadar ama sokağa çıkar çıkmaz sümküre sümküre yollara tükürürler.. ve sonra şaşarak temizliğine ve düzenine şehirde yaşamanın iyiliğinden konuşurlar. köylüleri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar ilk akşamdan uyurlar. yarı gecelerde yıldızlara bakarak başka dünyaları düşünmek gibi tutkuları yoktur. gökyüzünü, baharda yağmur yağarsa ve yaz güneşleri ekinlerini yetirirse severler. hayal güçleri kıttır ve hiçbir yeniliğe -bu verimi yüksek bir tohum bile olsa- sonuçlarını görmeden inanmazlar. dünyanın gelişimine bir katkıları yoktur. mülk düşkünüdürler amansız derecede bir ülkenin geleceği küçücük topraklarını ipoteği altındadır. ve birer kaya parçası gibi dururlar su geçirmeden zamanın derin ırmakları önünde... köylüleri, söyleyin nasil nasil kurtaralim? EDİT: Şiirin İsmet Özel'e ait olduğu yazılmıştı, Şükrü Erbaş olarak düzeltildi.

söylediklerinin çoğuna katılmıyorum ,ama köy enstitüleri kapatılmayacaktı...

ismet özelin troll olduğunu düşündüğüm bok gibi şiiri. troll değilse böyle şiiri de, böyle fikriyatı da, düşünceyi, gözlemi de sikeyim. çıkmasın karşıma, bak biçerdöverle öğütmüyom mu ben onu.

köyde dedeme, dayılarıma okumuştum amk baya iyi gülmüştük. adamlar gülüyor bu şiire bizim ciddiye almamız biraz aptallık olur. ama tam bir başyapıttır.

atam demiş ki; köylü milletin efendisi. ama bu bilmez izliyordu teletabi...

belki köylerde cehalet hâlâ süregeliyor ama bu da şairlerin ayıbı olsun bir ülkeyi aydınlatacaksa sanatçılar aydınlatacak

dikkat bu başlıkta bir adet trol vardır.

opps. modlar bu başlıktaki ilk entryi editlesinler bence. bu şiir i̇smet özel'in değil şükrü erbaş'ın şiiridir. i̇smet özel bu yazılanları onaylıyor olsa da zaten bu kadar ketum bir mizaca sahip değildir. köylüleri niçin öldürmeliyiz sorusuna dair akla karşı tezler şiirinin son kısmında değinmiş bu şiire bir göndermede bulunmuştur. (#1738669) --- spoiler --- ... köylüleri niçin öldürmeliyiz? bu sorunun karşılığını bulamıyorum içinden çıkılmaz bi olay, ama önemsiz köylüleri öldürmesek de olur hatta onların kalın suratlarını görmezlikten gelebiliriz yapılacak çok şey var daha ... --- spoiler --- edit: ayrıca bu şiir muazzam bir şiir değil mi lan? son derece sert ama bir o kadar da çarpıcı bir iç yakarış. ben olsam ben de ismet özel gibi bir tepki verirdim ama yine de şiirin son cümlesi "köylüleri; söyleyin nasıl, nasıl kurtaralım?" olarak müthiş çarpıcı ve çaresizlik kokuyor lan. edit2 : şiirden anlamamayı geçtim okuduğunu anlayıp analiz edemeyen dümdüz insan yazarları da ortaya çıkarmış bu başlık. sıfır çözümleme, sıfır analiz, sıfır kritik düşünme yetisi resmen. bilmiyorum aslında ama çok malsınız diyesim geliyor yine de size.

dedemin ne suçu var şimdi orospu çocukları

demeyin lan bak hala üzülüyorum

boş yapmayın.

bende köylüyüm gelin öldürün de kurtulayım aq

köylü milletin efendisidir demiş mustafa kemal paşa. burada gelip boş yapmayın.

trol bi başlık sandım. ilk entride gözüm çomarı aradı

boş yapmayın diyenlerin boş olduklarını gördüğümüz başlık. şiirden haberi olanların ise ironiden haberleri yok.

şu zihniyette olanları napacaz peki

Öldürülmek istenen insan değil, zihniyettir. Bu cümleyi göz önünde bulundurarak şiiri tekrar okuyun. Şiir ile ilgilenen biri değilimdir ama bu şiiri severim. İlk okuduğumda tespitlerimin çoğuyla karşılaşınca şaşırmıştım.

Paşam duymasın kulağını çeker. Milletin efendisi demiş adam o kadar.

Çünkü benim oyumla onun oyu bir mi? Değil yani Di mi? (bkz: şakacı şey seni )

Tam da bu şiirin lezzetine uygun kentlileri niçin öldürmeliyiz başlıklı bir uyarlama vardı ekşi sözlükte. Acayip beğenmiştim ekleyesim geldi. İki şiirin de ortaya koyduğu tespitler çok iyi. --- alıntı --- kentlileri niçin öldürmeliyiz ? çünkü onların hep acelesi vardır. değişen bir dünyaya karşı hamam böcekleri gibi uyumlu küsmüş bir çocuk gibi sessiz kayıtsızca direnmeden yaşarlar. yüzeysel, bencil ve kurnazdırlar. inanmadan kolayca yalan söylerler. paraları olsa da yakınmak gibi bir hünerleri vardır. herşeyi ciddiye alır ve herkese söverler. yağmuru, rüzgarı ve güneşi birgün olsun trafik akıllarına gelmeden düşünemezler... ve birbirlerinin dedikosunu yaparak mevkilerini yükseltmeye çalışırlar. kentlileri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar karılarına söverler seslerinin tonu yumuşak ama dışarıda ezildikçe içeride zulüm kesilirler. gazetelerin sadece eklerini okur ve haksızlığa kendileri de uğrasa karşı çıkmazlar. karşılığı olmadan kimseye yardım etmezler. her evinden sıcak su aksa da kentlerinde ter kokar otobüsler, haftasonu bir karış sakalla gezerler. çocuklarını iyi yetiştirmezler kitap okumaz, tiyatroya gitmezler. paket paket sigara içerler ve ayakkabılarını ancak yatarken çıkarırlar. kentlileri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar yanlış partilere oy verirler kendilerinden olanlarla alay edip tuhaf bir şekilde başkalarına inanırlar. devlet; vergi dairesi, banka borcu ve hastanedir devletten korkar ve en çok ona hile yaparlar. yiğittirler askerde astsubaya diklenecek kadar ama bir memur karşısında -bu da tuhaftır- ezim ezim ezilirler. enflasyon denince peynir ve benzin fiyatlarını bilirler. onbir ay patrondan zam beklerler, kendilerine göre ahlakçıdırlar ama otoyol kenarlarında travestilerle pazarlık edecek kadar bıçkındırlar prim aldıklarında yılda bir iki kez rus kadınlarla aleme giderler!... kentlileri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar takımları maç yapınca kavga ederler birbirlerinin evlerine ancak ölümlerde ve düğünlerde giderler. fakirlikten ve kederlenmekten utanırlar gülmek az, eğlenmek kararında olmalıdır ancak rakı içtiklerinde duygulanır ve ağlarlar. paraya tapan sistemin altında yürekleri bozuk beş kuruş kadar kalmıştır. aldanmak korkusu içinde sürekli birbirlerini aldatırlar. bir yere birlikte gitmeleri gerekirse adres sormaya gerek duymazlar ve bir erkeklik işareti olarak kaybolduklarında karılarını suçlarlar. kentlileri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar otobüs beklerken sigara yakarlar. tütün ve ağız kokuları içinde kurulup koltuklara herkesi bunalta bunalta, yüksek perdeden trafiğin çözümsüzlüğünü ve haftasonundaki maçı anlatır, yoksulluktan kıvrandıkları halde, şükür içinde, o zamanda iş sahibi olmanın tanrının bir lütfu olduğuna inanırlar. ve önemsiz bir şeyden söz eder gibi, her fırsatta gizli bir övünçle, başka ülkedeki güzel arkadaşlarından sözederler. kibardırlar lokantada yemek yemeyi bilecek kadar ama sokağa çıkar çıkmaz hünküre hünküre yollara tükürürler... ve sonra şaşarak temizliğine ve düzenine, başka ülkelerde yaşamanın iyiliğinden konuşurlar. kentlileri niçin öldürmeliyiz? çünkü onlar gece yarılarına kadar uyumazlar ama yarı gecelerde yıldızlara bakarak başka dünyaları düşünmek gibi tutkuları yoktur. gökyüzünü, baharda yağmur yağarsa ve yaz güneşi onlar tatildeyken açarsa severler. hayal güçleri kıttır ve hiçbir yeniliğe -bu, bol kazançlı yeni bir iş bile olsa- inanmazlar. dünyanın gelişimine katkıları yoktur. mülk düşkünüdürler amansız derecede bir ülkenin geleceği küçücük ofislerinin ipoteği altındadır ve bir kaya parçası gibi dururlar su geçirmeden, daha iyi bir dünyanın derin ırmakları önünde... kentlileri söyleyin nasıl nasıl kurtaralım? --- alıntı ---

şükrü erbaş‘ın muhteşem şiiri. zira devrim çoğu kez halka karşı yapılır. yani, halkta hiçbir karşılığı olmasa da. halkın yararına. mustafa kemal atatürk bu konuda nefis bir örnektir.

Bir rivayete göre, Tostoy’un bir toprak sahibinin sabahı öyküsündeki Baş karakter Prens Nehlüdovun cebindeki not defterinin son sayfası, bu şiirle bitmektedir.

para ve mülkle yeniliğe kapalı insanları "köylüler" üzerinden anlatmak da ne bileyim

çok sevdiğim bir şükrü erbaş şiiridir. şiirin bir bölümü milliyet gazetesinde yayımlandığı vakit, süleyman demirel bir faks gönderiyor birtakım yanlış anlayışlara yol açabilecek niteliktedir diye. öyle ki dönemin gazetecileri gerçekten köylüleri öldürmek istiyor musunuz diye soruyorlar şaire. Bunun üzerine şükrü erbaş detaylı olarak kendini açıklıyor. "bu şiir benim başımın belası bir şiir. tarihsel ya da sosyolojik açıdan dünya kadar söz söylenebilir. şiirde söylediklerimin dışında -şiirin açıklaması olarak değil elbette- çok kısa şunları söyleyebilirim: ben kaba bir dünyada yaşamak istemiyorum. benim geleceğimi ufukları eşiklerinden öteye varamayanlar belirlesin istemiyorum. bencilliğinden başka erdemi olmayan insanların dünyamıza iyilik ve güzellik katacağına inanmıyorum. felsefeyi, sanatı, bilimi bilmeyen, küçümseyen; dinini mülke; mülkünü dine dönüştüren insanları sevmiyorum. ne yazık ki ülke, tenha kasabalardan ışıklı kentlere kadar, bu düzeysizliğin egemenlik alanı haline geldi. gerisinde bu bakışın yattığı bir tepki şiirdir "köylüleri niçin öldürmeliyiz?". kendim için onlar için insan onuruna yakışır bir yaşama biçimini tersinden söyleyen bir dili, kurgusu vardır. sevmediğimiz değil sevdiğimiz insanlar bize dert olur değil mi? yargılanan aslında feodalizm, gelenekler."

(bkz: Bir nedeni yok yalnızca öptüm) Serbest çağrışım vol.1 (bkz: Bir nedeni yok yalnızca öldürdüm)