yaşanılan şehirde üniversite okumak

lise okumak gibi birşey

nasil bir duygu olduğunu yarından sonra anlayacağım. ve artılarını eksilerini size bildireceğim arkadaslar. saygılar..

sosyal açıdan biraz sıkıntıları var. maddi açıdan çok rahat. şehri zaten tanıyorsun, nerede ne var biliyorsun; o konuda da sıkıntı çekilmiyor. yardımcı olmak ayağına kızlara yürümeyi bırak depar atarsınız depar

gayet memnunum, evimde yemeğim pişiyor, istediğimi yapmakta özgürüm. bi sıkıbtım olunca tek otobüsle evdeyim. daha ne isterim

çamaşır, bulaşık, ütü, yemek derdin yok. yeni bir düzene ayak uydurma mecburiyetin (sonuçta babayın evinden çıkıp başka bir şehirde birkaç öğrenci birlikte kalıyonuz. yeni bir düzen.) yok. ailemle birlikteyim hala, sıfır sıkıntı. (bkz: sülalem raad)

liseyide uni.sehir dışında emegimle kazandım okudum keyfi hiç birseyde yok

üniversiteden beklentinizin ne olduğuna göre iyi veya kötü diye yorumlanabilecek bir olay. sen dersin ki, ben tamamiyle yalnız olmalıyım, başımda kimse olmamalı, yaşadığım yerde son sözü ben söylemeliyim falan. bence gayet mantıklı istekler. ki; üniversite yaşına gelmiş koskoca reşit insanların en büyük hakkı elbette bunu istemek. ancak ben kendi şehrinde, ailesinin yanında üniversite okumak isteyen insanları nedensizce hor gören güruha hiç anlam veremiyorum. kendimden biliyorum, kim üniversiteyi kendi şehrimde ailemin yanında okuyacağımı öğrense hemen bir dudak büzme, yok "üniversitenin amacı kendi ayaklarının üstünde durmak bıdı bıdı..." bu muhabbetler cidden klişeleşti artık. insanın yapabilitesi varsa her halükarda 'kendi ayaklarının üzerinde' durabilir zaten. rahat yaşayabilmek için başka şehirde okuyanları tenzih etmekle beraber, sırf istediği her haltı yiyip ailesine hiçbir şeyi açıklamamak için ayrı şehirde okuyup -aynı zamanda bu dört sene boyunca okula zar zor gidip, kendini geliştirmek adına hiçbir şey yapmayıp- "kindi iyiklirimin istindi dirmiyi iğriniyirim :(" geyiği yapanlar cidden iki yüzlüdür. hee, batak partilerinde, alttan bıraktığın dersleri geçmeye çalışırken öğreniyorsun ayaklarının üzerinde durmayı, kıyamam.... (dediğim gibi bu grubun dışındakileri tenzih ediyorum.) (bkz: birtakım şeylere çok sinirlenmiş yazar)

ben okudum bi zararını da görmedim. çünkü üniversiteye başlamadan önce de ipimle kuşağım sikimle taşağım gezerdim başladıktan sonra da birşey değişmedi.

arabayla okula gitmek için birebir yanlaya yanlaya girersiniz kampüse

bok gibidir.

insanın ailesine nasıl baktığına bağlı,kimisi bir an önce kurtulmak istiyor,kimisi yük olmamak için kaçıyor, kimisi fani dünya zamanım varken olabildiğince ailem ile vakit geçireyim onlarla kalayım,sonuçta evlenince evden temelli gideceğim der.kendi adıma konuşayım bence müthiş bir şey arkadaş ortamlarında ilişkin kesilmiyor,yemeğin evde hazır daha ne isteyesin ki ?

ailemin son derece rahat olmasına rağmen hiç düşünmedim kendi şehrimi sonuçta yalnız kaldıkça daha çok geliştirebiliyosun kendini

kendi şehrinde üniversite okuyup ayrı eve çıkmak en keyiflisi

pişmanlığımdır. keşke cesaret edip başka şehirde üniversite okusaydım diyorum şu an. çünkü zihnen geliştiğiniz 18-22 yaş aralığında ailenizle bir arada olmak iyi gelmiyor. bu benim fikrim. tavsiyem, eğer ayaklarınızın üstünde durmak, bi yandan çalışıp bi yandan okumak, bir evi çekip çevirmek istiyorsanız tereddüt etmeden başka şehire gidin. ama yok ben orada yurtta kalır baba parası yerim diyorsan gerek yok, evde de aynı şeyi yaparsın.

sosyal ilişkilerinizi geliştirmenin temel taşı sayıldığı bir lisans programındaysanız yaşanılan şehirde okumak dezavantajdır. "kendinize ancak kendinizin katabileceği" programlarda mutlaka sıfırdan bir şehirde başlamak gerek, önyargılarınızı oluşturan şehrin tam tersi bir yerde

okula gittiğimde tuvalette sigara içesim geliyodu valla hep lisede sanıyo insan kendini

üniversite ile ilgili kurduğunuz hayalleri unutun

aile seni sıkıştırmıyorsa nerdesin napıyosun diye süreklş arka arkaya arayan yoksa kebap diye düşünüyorum inşallah öyle olur

ailesine maddi anlamda yük olmak istemiyordur,ailesinden sağlık problemi olan birileri vardır,ya da meslek lisesidir meteb içi sınavsız geçiş hakkını kullanmıştır. olabilir birçok arkadaşım yaşadığı şehirde,kazanamadı çoğu geçiş yaptı.

aşırı evcimen biri olarak istanbul dışına çıkmayı düşünmüyorum açıkçası

en son tercih edilmesi gereken sehir yasadıgın sehirdir. liseden farksız olur üniversite hayatın.ancak baktın adam akıllı bi sehirde güzel bir bölüm okuyamayacan ailene de gereksiz masraf olmamak adına yasadıgın sehirde oku derim

şu an yaşadığım durum,iyi ki de gitmemişim diyorum.tabi hangi şehirde yaşadığınıza da bağlı,eskişehiri bırakıp gitmek istemedim.aile faktörü de önemli.ben eve sadece uyumaya giderim,bazen gitmediğim de olur.

asla yapılmaması gerekendir. ailenizden uzak yaşadığınızda stresten falan arınıyorsunuz.

ailenin yaninda universite okumak diye baslik olusturulsaydi daha mantikliydi. sehir disinda okuyanlar o sehir de yasamiyor mu ?

iyi ki şehir dışı yazmamışım dediğim durumdur. aileden aileye değişiklik gösterir. hepimizin de bildigi gibi çoğu kızımız aile baskısından kurtulmak ve zincirlerini kırmak için bu yolu tercih ederler. kafamda şehir dışı gibi bir düşünce olusmamasinin sebebi ailemdir. buradan kendilerine teşekkür ediyorum.

sırf aile baskısından uzak olayım diye daha çok çalışıp 27 bininci oldum ve izmire geldim. kardeşim ailemin yanında okuyor(kayseri). abi diyo bu sene tekrar girip gidicem diyo lkdjskjalksd

hangi şehir olduğuna bağlı. keşke ilkokul gibi üniversite de adrese dayalı seçilmek zorunda olsa. adamlar anadolu yaşıyor yapacak şey yok gezecek yer yok oturuyo çalışıyor, istanbul kazanıyor, onlar yüzünden biz il dışında okuyoruz

istanbuldayım daha güzeli, daha iyisi olamaz başka şehire neden gideyim?

eve geliş gidişler konusunda otoriteyi sağlarsınız sorun teşkil etmez bence.

o kadar istemiyorum ki o kadarr olur. allah korusun.

ben çok memnunum ya, ekmek elden su gölden yaşıyorum. burs desen var 2 tane kafama göre takılıyorum. güzel arkadaş ortamın olursa okuduğun şehrin çok da bir önemi yok ki zaten izmitteyim. canımız sıkılınca istanbul'a gidiyoruz. koü'ye gelin gençler tavsiye ederim :)

eve giriş çıkış saatlerimde sorun yaşamıyorum, babam genel olarak şehir dışında olduğu için ev idaresi fatura maaş günü vs konularıyla da yakından ilgileniyorum. sorumluluklarım da var rahatlıklarım da. seviyorum bunu

yol bi saat sürmese iyi bişey ama kardeşim arabayı alsın o sorun da ortadan kalkıcak oh miss olucak o zaman inşaallah

eve dönüşlerde kapıyı annem açıyor, babam her akşam günümün nasıl olduğunu soruyor. akşam dersimin kaçta bittiğini biliyorlar mesela, bu kimine kısıtlama gelebilir ancak ben onların çocuğu olduğum sürece beni merak etmelerinden daha doğal ne olabilir ki? belki olgunlaşmıyorum böyle, sorumluluk da almıyorum ama yarın annemi ya da babamı kaybettiğimde o sorumlulukları alacağım/almak zorunda kalacağım. şimdi onlarla yaşamanın keyfini çıkarıyorum

yapmayın.

önceden istemiyorum falan filan dedim, sonunda başka bir şehire geldim okumaya. gelin görün ki burası üniversite ve cidden insanlar menfaati kadar dostunuz oluyorlar. menfaatleri bitince de yalnız kaldıysanız eğer cidden ailenizin değerini çok iyi anlıyorsunuz. geçen sene eve giderken arkadaşlarımla vedalaşırken ağlamıştık şimdi yurda geleli kaç gün oldu yüzlerini görmüyorum. ki aramızda tartışma dahi gecmedi son görüşmelerimizde.

valla kötü bişey bence

bence bir insan için en büyük eksikliklerden birisini yaratabilir bu durum. İstediğin zaman evden çıkamayacağın, istediğin gibi takılamayacağın bir üniversite hayatı çok zor. Örneğin evlerimiz yakın olduğu için arkadaşlarıma gider orda takılır gece 3-4 gibi eve dönerdik böyle bir alternatifin olmayacak mesela ya da ne bileyim bugün yemeği bizde yiyelim diye özgürce çağırabileceğin bir evin, ortamında olmayacak. Arkadaşlarının evinde kalmak istesen bu mesele sorun çıkaracak falan bissürü şey. Tek artısı sanırım biraz daha tembel ve konforlu bir hayat yaşayabiliyorsun, yemeklerin hazır, alışverişin yapılıyor gibi gibi şeyler. Ama edindiğim tecrübelere göre konforsuz bir aile evinden uzak yaşamı, konforlu aile yaşamına tercih ederim.

Bence hastalık gibi özel bir durum olmadıkça kimsenin yaşamaması gereken bir şey. Konfor alanından çıkıp eksikliklerini görmesini kendini geliştirmesini ve daha da önemlisi kendini keşfetmesini sağlayan bir şey. Ailenin sınırları ve kurallarından çıkıp onlardan ve yaşadığın tecrübelerden kendi sınır ve kurallarını sentezlediğin, kendi sorumluluklarını kendin almayı öğrendiğin bir şey ayrı şehirde okumak. Yurtta ya da evde çok fark etmez denenmesi gerek.

Koğuş gibi kyk yurdunda kalıp fix menü yiyeceğime sıcacık evime gelip anamın yemeklerini yiyorum. O kadar da kötü değil bence... Aile darlaması olduğu zaman başkalarına kaçıyorum iki üç günlüğüne hallediyoruz o sorunu da habsbsnbs

hazır yatak ne arkadaşlar, aileniz yatağınızı da mı yapıyor sizin. ben yurttayken aile evindekinden 4 kat daha az iş yapıyorum, o yüzden her türlü başka şehirde okumak diyorum