anksiyete bozukluğu

modern rahatsızlıklardan, epey popülerdir.

kişide yüksek düzeyde görülen kaygı, endişe ve korku durumlarıdır.

yanlış hatırlamıyorsam yds 2016 sonbahar döneminin bir paragraf sorusunda adı geçmişti. o kadar hayatın içinden bir hal almaya başladı.

yaşanan olaylardan dolayı artmış durum

yaklaşık 6 ay evvel doktorun bana koyduğu teşhis. ilaç tedavisi sonucu 23 kiloya kadar aldım. şu ana kadar 5'ini verdim. gayet faydalı oldu. yine olsa yine doktora gider yine o kiloyu alırdım henüz bırakmadım. arada kendisini hatırlatır. tedavisi kolay çekilmesi zor hastalık.

ileri derecesi kötüdür. hep yapamicam derler hiçbişeyi yapamayacağını düşünürler. iclerine kapaniktirlar. kimseye bişey anlatamazlar. hep ezilirler. korunmasizdirlar. bu sadece anksiyete bozukluğu için geçerli değil tabikide. anksiyeteyle birleşen diğer psikolojik ve zihin rahatsizliklariyla birlikte. yıllardır yakınımda yaşadığım gördüğüm bişey olduğu için iyi bilirim.

anksiyetenin süresinin uzaması, şiddetinin artması ve günlük hayatı etkilemesi durumunda tedaviye yönelmek doğru olacaktır.tedavide hem ilaç hem de psikoterapi uygulamalarına başvurulur. psikoterapi uygulamaları; konuşma terapisi ve bilişsel davranışçı terapi uygulamalarıdır. şiddetli hastalarda psikoterapilerle ilaç tedavileri birlikte verilerek tam düzelme sağlanmaya çalışılır. önemli olan psikiyatriye başvurmak ve tedavilerin düzenli olarak uygulanmasıdır.

her bakım planına yazılabilen canım hemşirelik tanısı. i̇yi ki var

internette dolanırken şöyle bir şey görmüştüm: bugün lise çağındaki bir çocuğun sahip olduğu normal kabul edilen kaygı, orta çağda bir kimsenin anksiyete sebebiyle tedavi altına alınması için yeterliydi. maalesef ben de bu illetten nasibini almışlar kervanındayım. lisanstayken çok sevdiğim hocalarım bana " artık biraz sakin ol, çok endişelisin " demeye başladı. hiçbir şey yolunda gitmeyecekmiş gibi hesap yapar oluyor insan. normal insanların akıllarına dahi gelmeyen şeyler, bizim için abd başkanını kurtarma planı kadar çetrefilli hesaplarla çözülüyor. bir süre sonra bu duruma panik atak eşlik ediyor, kalabalık yerlerde baş dönmesi ve bayılma korkusu, bir kriz anında akıl sağlığını kaybetme korkusu, milyonda bir görülen amansız hastalıklara kapılma korkusu... neyse işte kısacası sağlığınızın ve boş verebilmenizin kıymetini bilin.

bu hastalığın tanısı koyulmuş bi insan evladı yazabilir mi bana anksiyete bozukluğum mu var endişe mi bunlar ayırt etmek istiyorum

kaygı bozukluğu olarak tanımlanır. her 5 insandan ikisine konulur, endişe edilecek bi durum değil. bazen olaylara fazla tepki gösterebilir, ağlayabilir, üzülebilir ve korkuların artabilir. kendini psikolojik sorunlu gibi hissedersen endişen artar, düşünmemeye çalış

aslında kaygı bozukluğu başlığına yazmak istedim ama buraya yönlendirdi başlık. bir test yaptılar ve o test doğrultusunda bende olmadığını söylediler. bu durum olmadığı için iş alanında başarılı olacağımızdan bahsettiler. sınava yönelik kaygım yok da yaz planlarım boşa gider mi diye düşünmüyor değilim.

illet hastalık. ilaç tedavisi gördüğüm halde hala düzelebilmiş değil. şu an anksiyete krizi yaşıyorum. sakinleşemiyorum. bu hastalığı olanlara allah yardım etsin.

(#2236390) şu an yayıla yayıla tatilimi yaptığım gibi az önce bir test yaptım ve anksiyetem yokmuş bunu da anladım. kaygım yok anksiyetem yok, mis gibi rahat kafam var. :))

sürekli, aşırı ve durumla uygun olmayan bir endişe durumu” söz konusudur.. çağımızın popüler hastalığıdır. (kötü anlamda değil.) çünkü öyle bir çağda yaşıyoruz ki her şeyden endişe duymak gayet normal bir durum. psikolog yardımıyla tedavi edilebilir bir hastalık türüdür.

insanı yoruyor, çevresindekileri yoruyor, üzüyor dağıtıyor. en kötüsü karşındaki kişi atak geçirirken ne yapacağını, ne söyleyeceğini bilmemen ve kalakalman. o kadar kötü ve çaresiz bir durum ki.. sebebini bilmiyorsun, neyden korkulduğunu bilmiyorsun. bilinmezlerle dolu. sonunun xanaxla bitmesi de bir o kadar üzücü. insan bir ilaca hem bu kadar muhtaç olup hem bu kadar nefret edebiliyorsa bunun sebebi lanet anksiyete bozukluğudur. sahip olan herkesin bir an önce kurtulması dileğiyle. -en azından mışıl mışıl uyuyorken görüyorsun ya, insan yine de mutlu oluyor. sevgim daha çok ağır basıyor galiba şu xanax’—

Tam anlamıyla kaygıdan oluşan hastalık. Kaygı, çarpıtılmış, mantıksız düşüncelerin sonucudur. (#2365279)

şımarıklık değildir. yaşamayan da anlamaz.

70.000 tllik çeki kullanılamaz hâle getirip, insanlar çevresinde sinir krizi geçirirken hiç üzülesim yok diyip kahkaha atmak.. bu bozukluk buna sebep olamaz değil mi? bu bahane edilemez değil mi? ilaçlar mı yapar bunu ne yapar?

Şahsıma bir seferinde bunun "karışık" versiyonu diye tanı koyulmuştu. Her reçeteme baktığımda aklıma kuruyemişçi muhabbeti gelmesinden çok utanıyordum.

korkuda, insan neden korktuğunu bilir. korku bir odağa sahiptir. bir şeyden yahut durumdan korkuyordur ve o şeyden uzaklaştığında korku azalır. yahut kaygı öyle değil. yaygın, nesnesiz bir şey. mesela yaygın anksiyete bozukluk'ta kişi neden korktuğunu tarif edemez. bu kaygılar genelde geleceğe aittir. fobisi olan her insan subjektif bir korku hissine sahiptir. yani, korktuğu şeyle karşılaştığında; o şeyle önceden karşılaştığını düşündüğünden daha fazla korku duyacağını bekler. (durun örnek vereyim; mesela böcekten 10 üzerinden 7 korkuyorum dedim böcek görmeden. böcek görünce diyorum ki aaa 4 korkuyormuşum vay aq) herkes korkar. korkmak hayati bir mekanizma. çabuk oluşur, çabuk sönmez. mesela tavuktan zehirlenen adama, eğer kafaya koyduysa bir daha sikseniz tavuk yediremezsiniz. i̇nsanlar sadece bir şeye değil bir duyguya karşı da kaygı&korku hissedebilir. son olarak; insanların korktuğu şeyler aslında anlamsız şeyler. böcek gibi. (ben de korkuyorum. azıcık) albert falan gibi adamların birden fazla korku teorisi var da onları yazmayacağım. ortamlarda satmaya falan bu yeter. Hafif seyredenlerde sadece görüşme yapmak yeterken; orta ve ağır versiyonlarda ilaç desteği şarttır.

senin değil de kaygılarının hayatını yönetmesi durumu. (bkz: kaygı bozukluğu)

Ben artık anksiyetemle mutluyum. Paranoyaya dönüşmediği sürece beni güvende tutacak bir bozukluk. Çünkü insan endişelenmeli. Şüphe etmeli. Didik didik etmeli. (#2330788)

panik atakla beraber harika bir ikili olan hastalık. uzun zaman önce çok çektim ikisinden, gerçi tam olarak bitmediğini düşünüyorum. yine de eskisine göre çok iyiyim. teşekkürler dideral

Biri tavsiye versin lütfen, doktoruma ulaşamıyorum ve ilaçlarım bitti. İki gündür ataklarım sebebiyle yere göğe sığamıyorum, başıma bi şey gelecekse gelsin gelmeyecekse bitsin diye diye ağlıyorum. Siz bu anlarda neler yapıyorsunuz lütfen bir şeyler söyleyin ben de onu yapayım.

Atak anında ne yapılır bilmiyorum ama anksiyete yaşayan biriyseniz genel süreç içerisinde yoga yapmak, sağlıklı beslenmek, asmr dinlemek, uykusuz kalmamak, telkin videoları dinlemek, temiz hava almak, toprağa basmak ve atağı çağrıştıracak şeylerden uzak durmak gerekiyor.

Atak anı ve sonrası hem yorucu hem de sancılı bir süreç. İlk olarak yanınızda atak geçiren biri varsa lütfen ona çaresiz bir durumdaymış gibi bakmayın çünkü bu sadece onu daha kötü hissettirir. Bunlar senin kafanda, sakinleş bak bir şey yok gibi cümleler söyleyecekseniz bırakın arkadaşım bizi, biz paşa paşa sabahı çıkartırız öyle. Yanınızdakine gündelik şeylerden bahsedin, arada onu cesaretlendirecek şeyler söyleyin. Çok dipte hissediyordur atak geçiren kişi, kafasındaki tek düşünce ya bu beni öldürecek ya da ben kendimi öldürücem düşüncesidir. Bundan dolayı ona hayatta yaptığı güzel şeyleri hatırlatmakta konuşmanın bir parçası olsun. Daha somut şeylerden bahsedecek olursak, ellerimiz yüzümüz uyuşuyor, ağlamak, yürümek çok zor ve yorucu oluyor atak geçiren kişi için. Hemen bulunduğu ortamı değiştirmek gerekiyor çünkü atağın başladığı ortamın anksiyete ortamı anlamından uzaklaşması gerek. Bu yüzden bol oksijenli, mümkünse pencere kenarı ya da bahçe olabilir, uzanabileceği bir ortama geçilmesi gerekiyor. Yatarken geldiyse yatağından uzaklaştırın ki uyuduğu ortam anlamını kaybetmesin. Sevdiğimiz bir şarkıyı çok kısık seste açabiliriz, ağır olmayan bir koku yardımcı olabilir. Çünkü atak anında ışık, duyma ve koku hassasiyeti de beliriyor aniden. Aniden üşüyebilir, sıcak basabilir ama bu durumların hepsinin geçici olduğunu da aklımızda tutmamız gerekir. Ağlamak istiyorsa ağlayabilir, kendini çok sıkmışsa hafiften elleri ya da vücuduna hafif bir masaj yapabilirsiniz. Çok hızlı nefes alıp veriyorsa, saniye yöntemiyle nefes çalışması yaptırabilirsiniz. Amacınız kendisini biraz daha gevşetmesine yardımcı olmak. Atak geçiren kişi tüm bu yardımların ışığında zaten kendini daha güvende hisseder ve kendisi de bu durumun biteceğine inanmaya başlar. Atak bittikten sonra kesinlikle bir şey yemesi ya da içmesi için baskı yapmayın. Çünkü kiminin midesine vuruyor kiminde gün boyu ağrı olarak devam ediyor. Çok yorgun hissettiği için o gün bir şey yapmak ona zor gelecektir, ama en az 12 saat sonra bir yürüyüşe çıkmak ya da başka insanlarla birlikte olmak iyi geliyor. Gerçekten çok şiddetliyse bir sakinleştirici iğne de yardımcı olabilir ama bu en son seçenek olsun çünkü tıbbi bir yardımdansa insanın kendi kendine atlatabilmesi daha tedavi edici bir durum. Lütfen ama lütfen bir anksiyete ya da panik atak durumundaki insana "sakinleş", "bir şey yok ki niye böyle oldu", "bunların hepsi psikolojik, kendi kafanda, düşünmezsen geçer" gibi şeyler söylemeyin. Geçmiş olsun hepimize, biz atak geçirenler de asla unutmasın, bir kez atlattık bir kez daha atlatabiliriz. En kötüsü bile geçiyor.

Hem yaygın hem sosyal anksiyete ikisi de yakamı bırakmıyor bu aralar. Abi hasta olun kafanız gözünüz yarılsın kan içinde kalın ama böyle bir hastalığınız olmasın. Tek başına mücadele etmek çok zor yakında bir taraf kaybedecek bu savaşı.

insana hayatı zehir eden psikolojik rahatsızlık. panik atak ile yakın akraba. tabii milletimiz google üzerinden teşhis koymaya bayıldığı için, her stresli insan kendini anksiyete bozukluğuna sahip zannediyor. ama o işler öyle olmuyor arkadaşlar. anksiyete, depresyon, panik atak bunlar genellikle birbirlerine bağlı ve çok da ciddi rahatsızlıklar. bana anksiyeteye bağlı panik atak teşhisi konduğunda 17 yaşındaydım. 23-24 yaşında tekrardan aynı sebeplere bağlı depresyon teşhisi ile ilaç kullanmak durumunda kaldım. yaş 28 oldu aynı yere döndüm. tedavisi imkansız, iyileşiyorsun yine gelip buluyor zira mesela grip gibi değil. gripten korunursun bi şekilde ama anksiyete öyle bi şey değil. yaşamadan bilinemeyen korkunç bi rahatsızlık, insanlara anlatmak çok çok zor. yani hastalığın kendisi zaten hayatı cehenneme çevirirken bi de çevrenizdeki insanların sizi asla anlamaması durumu iyice zorlaştırıyor. keşke okullarda falan derdi olsa, toplum bu konuda bilinçlendirilebilse. kısacası düşmanımın bile başına gelmesini istemem gerçekten.

Panik atakla beraber ben de mevcut kendisi.. Her ikisi bana öyle müthiş bir cehennem yaşatıyor ki anlatamam... Şu kadar söyleyeyim birine beddua etmek isterseniz panik atak ve anksiyete hastası olasın demeniz son derece yeterlidir. Çok zor gerçekten ... Çok zor

Üç aydan fazla oldu panik atakla gittim ilaç kullanmaya başladım. Panik atak geçirmiyorum çok şükür artık ama anksiyete öyle bi yer etmiş ki içimde. Benden bi parça sanki. Yakında koyucam tekmeyi kıçına az kaldı. Canımdan bezdim be.

Arkadaşlar bu hastalık için ne ilaçlar kullanılıyor acaba bilen var mı?

Aylardır mücadele ettiğim gerçek. Tabi mücadeleye başladıktan sonra aslında aylardır değil yıllardır sahip olduğumu da farkettiğim gerçektir kendisi. İnsanın hayatını cehenneme çevirmeye yeter. Evin içinde işlerinizi hallederken bir anda bir şeyin önünüze "bööö!" diye atladığını düşünün, eksiği var fazlası yok. Alanda uzman değilim ve hastalığın seyrine, derecesine göre değişir tabi ki ama gözlemlerime dayanarak ilaç ve psikoterapi tedavilerinin bir arada yürütülmesi gerektiği kanaatindeyim.

14 yaşımdan beri cebelleştiğim birşey bebeğimin doğumu siktiriboktan bir yere taşınmamız sevmediğim her fırsatta eşşeğin siki gibi konuşan insanların arasında fazlaca bulunmamdan dolayı çok daha kötüleşmiş yürüyen bir paranoya ve endişe topağı haline gelmemi sağlamıştır kendileri Bir ay her gün sonrasındada her hafta psikoterapi almak zorunda kalmama sebep olması da cabası gel gör ki asla geçmiyor geçiyor diyenler olucaktır sakın inanmayın bildiğin hastalık bünyede şov yapıyor her olayda

Sanırım sonsuza kadar benimle kalcak. Dışardan bakınca gamsız biri gibi gözüksem de öyle değilim aslında. 1 yıllık ilaç tedavisi de gördüm sonra yine başa sardım… bi yerden sonra çok yoruyo.. git artık iğrenç şeyy bırak beniii

nefes alamıyorsun gibi hissedip nefesine odaklanınca daha da nefes alamaman ve paniğin büyümesi. gecenin bu saati beni rahat bırakır mısın uyumaya ihtiyacım var sabah işe gideceğim. . böyle bir durumla her karşılaştığımda dinlediğim meditasyon faydalanmak isteyenler için

Bunun için bir süre tedavi görüp bıraktım. Fakat anksiyete beni bırakmadığı için tekrar tedaviye başladım… Mesela dün geceden beri o kadar kötüyüm ki, ellerim uyuşuyor, hatta bütün vücudum uyuşuyor. Nefes alıyorum ama alamıyorum. Elim titremeye başlıyor, midem bulanıyor ve mideme kramplar giriyor, bir şey yiyip içersem kusasım geliyor. Oturduğum yerde duramıyorum, uzanıyorum yine duramıyorum, ayağa kalkıyorum yine duramıyorum. Hiçbir yere sığmıyorum. Bunun sebebi de ne biliyor musunuz? Çok komik ama dişimin ağrıması. Dişçiye gidicek olmam. Dişçiden korkuyor muyum? Hayır. Canımı acıtan bir işlem oluyor mu? Hayır. E o zaman niye bu kadar kendinden geçiyorsun? Buna cevap yok işte. Kendi kendimle böyle çelişiyorum ve sonucu daha da kötü oluyor. Minicik şeyleri resmen bir dev haline getiriyorum. Evet o şeylerin minik olduğunun ben farkındayım, fakat bununla başa çıkamıyorum. Çok saçma sapan ve can sıkıcı bir durum. Kısır döngü gibi, sürekli aynı hisleri yaşıyorsun ama hiçbir geçerli sebebin yok…

her bireyde bir miktar bulunan ancak bireyi rahatsız edici noktaya geldiğinde destek alınması gereken ruhsal bozukluk

Öyle bir illet ki nasıl bulaştığınızı bile anlayamıyorsunuz. Öyle beklenmedik anlarda falan ziyaret etmiyor zira her an sizinle olur kendisi. Sadece bazen kafasını kaldırır ve hellooo der, siz de yine geldi baş belası modunda bir bakış atmakla yetinirsiniz. Bir konuyu kodladıysanız ve anksiyete sebebi olarak beyninize yerleştiyse geçmiş olsun, ömrünüz boyunca sizinle artık. Baş etmeyi öğrenirsiniz tabi ama o hissi bilir, her seferinde mücadeleye girersiniz istemsizce. Örnek vermek gerekirse bir tren düşünelim. Siz istasyonda beklerken size doğru gelen tren raydan çıkmış ve üstünüze doğru gelip kaza yapmıştır. Ufak tefek hasarlarla atlatmışsınızdır, aradan yıllar geçmiştir ve teknoloji geliştiği için farz edelim ki trenin raydan çıkma ihtimali gibi bir şey kalmamıştır ama yine de istasyonda beklerken treni gördüğünüzde o tedirginliği yaşarsınız, aması, teknolojisi, imkansızlığı falan yoktur bir kere olan bir daha olabilirdir sizin gözünüzde.

Ankastre bozukluğu diye okuyorum sürekli bu başlığı

Epilepsi diye gittiğim doktorumdan anksiyete bozukluğum var diye çıkmama ramak kaldı. Bu hastalıktan muzdarip olan biri bana ulaşabilir mi acabası.

Bence her insanda biraz var bundan. Tabi tanı almak başka bir şey. Benimkisi tanılı değil ama bence pandemiden beri ciddi anksiyetik krizlere giriyorum. Nefes alışım darlaşıyor anaflaksi oldum sanıyorum, uyuşmalar karıncalanmalar başlıyor felç oluyorum sanıyorum ( hatta tetanoz olduğumu bile düşündüm), bazı geceler kalp krizi geçiricem korkusuyla uyuyamıyorum falan. İnsan kendini inandıramıyor gerçek olmadığına. Dikkatimi dağıtayım desem de başka hiçbir şeye odaklanamaz hale geliyorum, çok illet bir şey. Not: instada izlediğim bi videoda böyle anlarda buz ile temas etmenin insanı rahatlattığı yazıyordu. Denedim ve gerçekten anında normale döndüm. Ama tabii bu plasebo da olabilir

günümüzün herkesin kendine teşhis koyduğu moda hastalığı. delibal filminin popüler olduğu zamanlarda da herkes bipolar olmuştu. gerçekten tanı alan arkadaşlara da acil şifalar.

Linki vinki ulan ben de diyorum nasıl Behzat ç Ankara yanıyor’u 12 defa izledim.

Benim de anksiyetem bozuldu

En ufak sorunda insanı tir tir titreten, mideye kramplar sokan, uyutmayan, ağlamak istesen de ağlatmayan saçma sapan bir şey

İnsanın sahip olduğu kaygılarının hayatını olumsuz etkileme durumudur. Özellikle sürekli bir gergin olma durumu, titreme, baş dönmesi ve stres gibi belirtileri barındırır. Genellikle tedavisi mümkün olmakla beraber, kişinin genetik yapısı, yetiştirilme tarzı ve yaşamış olduğu çevreye bağlı olarak tedavisi mümkün olmaya da bilir.

Gün gelir insanı 2 3 kişinin önünde yemek yiyemeyecek duruma getirir.. Bence en zoru buydu ya karnın guruldar diye kaygılanıyorsun ama yemek yerken kaygıdan ellerin falan titriyor yiyemiyorsun. Arkadaşlar kendinize verdiğiniz önem insanlara verdiğiniz önemi geçtiğinde böyle çözümsüz görünen şeyler kendiliğinden halloluyor. Kimse sizden daha kıymetli değil, kimsenin hakkınızdaki düşüncesi kendi düşüncenizden doğru değil. Kendinizi tanıyın ve iyi kötü tüm yanlarınızı sarıp sarmalayın, öpüldünüz:)